هم سنجی اثربخشی روان‌درمانی گروهی وجودی، شناختی-وجودی و انسان‌گرا-وجودی بر خودتنظیمی زناشویی زنان

Abstract

در بیشتر متون فلسفه وجودی روابط میان فردی و صمیمی موردبررسی بوده است، لذا آزمودن روان‌درمانی‌های برگرفته از این فلسفه در راستای بهبود رابطۀ زناشویی حائز اهمیت است، ولی پرسش این است که کدام روش در این زمینه مؤثرتر است؟ این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی روان‌درمانی گروهی وجودی، شناختی-وجودی و انسان‌گرا-وجودی بر خودتنظیمی زناشویی زنان دچار دیابت نوع دو و چاقی انجام‌گرفته است. روش پژوهش آزمایشی است و طرح آزمایشی آن پیش‌آزمون- پس‌آزمون و آزمون پیگیری دوماهه با گروه‌های موازی آزمایشی و گواه بود. جامعه هدف این پژوهش زنان دچار همبودی دیابت نوع دو و چاقی مراجعه‌کننده به کلینیک تخصصی دیابت بیمارستان توحید سنندج در سه ماه اول سال 1398 بود. پس از غربالگری سطح خودتنظیمی زناشویی، 32 آزمودنی به روش تصادفی ساده از این جامعه انتخاب و با استفاده از روش تصادفی جایگزینی در سه گروه آزمایشی و یک گروه گواه گمارده شدند. داده‌ها با مقیاس خودتنظیمی زناشویی ویلسون، چارکر، لیزیو، هالفورد و کیملین (2005) گردآوری شد. پس از پیش‌آزمون گروه‌های آزمایشی در نه جلسه هفتگی 120 دقیقه‌ای شرکت کردند. داده‌ها با آزمون آماری اندازه‌گیری‌های مکرر مدل خطی عمومی و با به‌کارگیری نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. نتایج تحلیل اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که تأثیر مداخله شناختی-وجودی بر خودتنظیمی زناشویی زنان در مقایسه با گروه گواه معنی‌دار و باثبات است (001/0= P value). مداخله شناختی-وجودی می‌تواند به شکلی معنی‌دار و باثبات بر خودتنظیمی زناشویی زنان مبتلابه همبودی دیابت نوع دو و چاقی مؤثر باشد. یافته‌ها نشانگر فایدۀ به‌کارگیری روش شناختی- وجودی در حرفۀ مشاوره و روان‌درمانی است، ولی فعلاً ابهاماتی باقی است که در این مقاله موردبررسی قرارگرفته است.