تکنیک های جرم انگاری امنیّت مدار در حقوق کیفری ایران

Abstract

امروزه در فرآیند جرم ‌انگاری، با تکیه بر منافع و مصالح موردنظر قانونگذار، بر لزوم گزینشی تأکید می‌ شود که می ‌تواند در حیطه‌ جرائم مختلف، جرم ‌انگاری ‌های حدّاقلی یا حدّاکثری را فراهم سازد. نکته مهم در این زمینه آن است که امروزه در راستای تحقّق هر کدام از اقسام جرم‌ انگاری ‌ها، تنها بر ظرفیّت درونی حقوق کیفری تکیه می ‌شود. از اینرو در این مقاله، با تکیه بر ارکان مجرمانه سه‌گانه: قانونی (قانونگذاری ابهام ‌زا، جرم ‌انگاری ‌های نوین و کاهش قیود تقنینی)، مادی (توسعه در موضوع، بزه ‌دیده و بزهکار جرم، جرم ‌انگاری مطلق و اعمال مقدماتی و نیز جرم ‌انگاری مستقلّ معاونت) و روانی (جرم‌ انگاری با اکتفا به سوء نیّت عامّ و جرم ‌انگاری اندیشه مجرمانه)، راهکار های جرم ‌انگاری حدّاکثری، با ارائه مثال ‌های مختلف در حقوق ایران ارائه شده است. راهکار هایی که نشانگر شکل گیری سیاست سرکوبگرانه و امنیّت مدار قانونگذار ایران در قبال جرائم خطرآفرین علیه امنیّت عمومی و حاکمیّت سیاسی می ‌باشد. با این وجود، سیاست کیفری ایران در زمینه استفاده از برخی از راهکار ها به مانند جرم انگاری مستقلّ معاونت، بکارگیری قیود حدّاقلی در متون قانونی و جرم انگاری با اکتفا به سوء نیّت عامّ، چندان تمایلی از خود نشان نداده است.