بهینه‌سازی پرتفوی ردیاب شاخص با استفاده از مدل تک شاخصی پایدار برمبنای شاخص 50 شرکت فعالتر بورس اوراق بهادار تهران

Abstract

تشکیل پرتفوی ردیاب شاخص به عنوان رویکرد منفعلانه در مدیریت پرتفوی، دو ایده اصلی را نسبت به مدیریت فعال دنبال می­کند؛ الف) این رویکرد از طریق سرمایه­گذاری بر اساس یک استراتژی معین که نیاز به هیچ پیش­بینی ندارد، علاوه بر حداقل نمودن هزینه­های سرمایه­گذاری، از نتایج ناسازگار پیش­بینی با آنچه که در عمل اتفاق می­افتد، نیز اجتناب می­کند ب) با ردیابی یک شاخص، پرتفوی سرمایه­گذاری به طور نسبی از تنوع خوبی برخوردار است، حجم معاملات کمی دارد که منجر به هزینه معاملاتی حداقل می­شود و به طور کلی هزینه­های مدیریتی بسیار پائینی خواهد داشت. در این پژوهش با استفاده از مدل بهینه­سازی پایدار و تکیه بر مهم‌ترین ویژگی این مدل که در شرایط عدم اطمینان در مورد توزیع احتمال پارامترهای مدل، فرض خاصی را منظور نمی­کند و برای هر پارامتر یک مجموعه عدم قطعیت در نظر می­گیرد، به تشکیل پرتفوی ردیاب شاخص پرداخته­ایم. برای این منظور از شاخص 50 شرکت فعال­تر بورس اوراق بهادار تهران طی بازه زمانی1/7/1390 الی 1/1/1392 استفاده شده است. نتایج آزمون خارج از نمونه مبتنی بر مقایسه­ی زوجی نتایج مربوط به بازده پرتفوی ردیاب شاخص حاصل از مدل پایدار و پرتفوی ردیاب شاخص حاصل از مدل ناپایدار طی بازه زمانی 1/1/1392 الی 1/10/1392، نشان می­دهند که خطای ردیابی پرتفوی شاخصی پایدار به طور معناداری کمتر یا مساوی خطای ردیابی پرتفوی شاخصی ناپایدار است که این امر برتری مدل پایدار در تشکیل پرتفوی شاخصی را نشان می­دهد.