ساحات معرفت‏‌شناختی زبان و سبک‏‌های زندگی در سنت غربی و اسلامی

Abstract

این مقاله بر این قیاس استوار است: «مقدمه اول: شناخت با سبک‏‌های زندگی متناظر است. مقدمه دوم: زبان با شناخت متناظر است. نتیجه: زبان با سبک‏‌های زندگی متناظر است». مقدمه اول ناظر به این فرض است که سبک‏‌ها و صورت‏‌های زندگی بر معرفت‏‌شناسی مختص به خود مبتنی هستند. مقدمه دوم مسئله دیرینه‏‌ای را مطرح می‏‌کند که فیلسوفان، زبان‏‌شناسان و منطق‏‌دانان، از سوفسطاییان تا پساساختارگرایان به تأمل دراین‏‌باره پرداخته‏‌اند که: نسبت زبان و شناخت چیست؟ آیا آنها در ساحت تحقق،‏ امری واحدند یا منفک از هم‏اند؟ اگر منفک هستند، کدام‏یک بر دیگری مقدم است؟ نتیجة قیاس هم به این مطلب اشاره دارد که اولاً، ساختارهای زبانی گوناگونی وجود دارد. ثانیاً، این ساختارهای متنوع زبانی، سبک‏‌های متکثر زندگی را نیز رقم خواهد زد. این امر، هم به‏‌لحاظ نظری و مفهومی و هم به‏‌لحاظ تاریخی و اجتماعی در سنت غربی و اسلامی تحقق یافته است. نگارندگان این مقاله برای تبیین و اثبات مقدمات و نتیجه قیاس یادشده، از ساختارهای مفهومی و عینیِ هر دو سنت بهره برده‏‌اند.