بررسی تغییرات برخی ویژگی های کمی و کارایی مصرف آب توده سیر سفید همدان در زمان های قطع و سطوح مختلف آبیاری

Abstract

از آنجا که مدیریت آبیاری (زمان قطع آبیاری، حجم آب آبیاری و دور آبیاری) بر عملکرد و کیفیت پس از برداشت محصول سیر و قابلیت انباری آن اثر گذار است، آزمایشی به‌صورت طرح کرت­های خرد شده در قالب بلوک­های کامل تصادفی به‌مدت سه سال (1386-1384) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اکباتان مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان اجرا شد که در آن مقادیر مختلف آب آبیاری به‌عنوان عامل اصلی در 3 سطح (75، 100، و 125 درصدنیاز آبی) و زمان قطع آبیاری به‌عنوان عامل فرعی در 3 سطح (یک هفته قبل از زمان رایج منطقه، زمان رایج قطع آبیاری در منطقه و یک هفته پس از زمان معمول منطقه)و در 3 تکرار به اجرا درآمد. پس از برداشت محصولوزن، قطر، تعداد پوستۀ سوخ­ سیر، تعداد سیرچه­ها، و عملکرد اندازه­گیری شد. نتایج آزمایش نشان می­دهد که بالاترین و پایین­ترین وزن سوخ را به‌ترتیب در تیمار 125 درصد نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله­های سوم و اول با وزن 5/47 و 8/39 گرم به‌دست می­آید. وزن و قطر سوخ­ها در تاریخ­های قطع دیرهنگام­تر آبیاری افزایش و تعداد پوسته سیرکاهش می­یابد. بالاترین عملکرد در تیمار 125 درصد نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله اول به‌مقدار 10450 کیلوگرم در هکتار به‌دست آمده است که از نظر آماری، جز در مقایسه با تیمار75 درصد نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله سوم به‌مقدار 8622 کیلوگرم در هکتار، با دیگر تیمارها تفاوت معنی­داری نداشت. بالاترین کارایی مصرف آب مربوط به سطح تأمین 75 درصد نیاز آبی و قطع آبیاری مرحلۀ اول به‌مقدار 7/9 کیلوگرم بر متر مکعب است. بر اساس نتایج حاصل، تأمین 75 درصد نیاز آبی و تاریخ قطع آبیاری اول مناسب تشخیص داده شده است. <br />