اثر پرمنگنات پتاسیم، واکس و بسته بندی بر کیفیت و طول دوره انباری میوه موز

Abstract

موز جزء میوه‎های فرازگرا است و کنترل فرایندهای مربوط به رسیدن آن در کاهش ضایعات این میوه مؤثر است. در این آزمایش تأثیر تیمارهای آماده‌سازی و بسته‌بندی شامل: کیسه پلاستیکی، واکس خوراکی + کیسة پلاستیکی،کیسة پلاستیکی + پرمنگنات‌پتاسیم (دو یا چهار گرم به ازای هر کیلوگرم میوه)،واکس + کیسة پلاستیکی + پرمنگنات‌پتاسیم در مدت پنج هفته انبارداری در سردخانه (14 درجه سلسیوس) بر کیفیت و خصوصیات میوه موز رقم کاوندیش بررسی شد. در فواصل زمانی8، 16، 24، 32، و40 روز پس از انبارکردن نمونه‌برداری و شاخص‌های رسیدگی میوه شامل: سفتی گوشت،مواد جامد انحلال­پذیر، pH آب میوه، کل کربوهیدرات‌ها، تانن، میزان ترکیبات فنلی کل، و قندهای پنتوز اندازه‌گیری شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تکرار(هرتکرار شامل 4 میوه) و مقایسه میانگین‌ها با آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان می‌دهد که تغییرات در رسیدن میوه‌های شاهد نگهداری شده در هوای آزاد شامل: افزایش در میزان مواد جامد انحلال­پذیر و قند‌های پنتوز، کاهش در pH آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی، و میزان ترکیبات فنلی معنی‌داری است. کاربرد تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی و واکس+ کیسه پلاستیکی+ پرمنگنات پتاسیم به طور معنی‌داری موجب کند شدن فرایند رسیدن می‌شود. تیمارهای واکس+ کیسه پلاستیکی+ چهار گرم پرمنگنات پتاسیم بیشترین تأثیر را در جلوگیری از افزایش میزان مواد جامد انحلال­پذیر، قند‌های پنتوز و کاهش pH آبمیوه، سفتی گوشت، درصد گسی و میزان ترکیبات فنلی دارند. همچنین تیمار پرمنگنات پتاسیم +کیسه پلاستیکی و واکس با جلوگیری از تأثیر اتیلن، سبب تأخیر در رسیدگی میوه‌های موز می‌شود.