کاربرد آب‌پنیر بعنوان محیط کشت جهت کشت ریزجلبک دونالیلا سالینا

Abstract

<strong>زمینه مطالعاتی</strong><em>: دونالیلا سالینا</em> یک ریزجلبک­ دریایی است که حاوی رنگدانه بتاکاروتن، فیکوسیانین، پلی­ساکاریدها، آهن و روی می­باشد. <strong>روش کار:</strong> در این تحقیق اثر نسبت­های مختلف آب­پنیر و محیط کشت والنه جهت تولید بیومس <em>دونالیلا سالینا </em>و ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی شامل ترکیبات فنلی کل، فلاونوئید کل، قندهای محلول و فعالیت آنتی­اکسیدانی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور سه فاکتور شامل غلظت محیط کشت والنه (صفر، 25 و 50 میکرولیتر)، درصد آب پنیر (صفر، 5/2 و 5 درصد) و مدت زمان گرمخانه­گذاری (صفر، 7 و 14 روز) در قالب طرحBox-Behnken با 17 نمونه مورد مطالعه قرار گرفت. <strong>نتایج:</strong> نتایج نشان داد که با افزایش درصد آب پنیر و همچنین محیط کشت والنه، تراکم­سلولی و مقدار فلاونوئید افزایش یافت، که این افزایش معنی­دار بود (05/0P<). نتایج نشان داد که زمان گرمخانه گذاری بر میزان تراکم­سلولی، فعالیت آنتی­اکسیدانی و قند محلول اثر معنی­داری داشت (05/0P<)، به طوری که با افزایش زمان گرمخانه­گذاری، تراکم­سلولی، فعالیت آنتی­اکسیدانی، قند محلول و فلاونوئید کاهش یافت. همچنین با افزایش درصد آب­پنیر و زمان گرمخانه­گذاری مقدار قند محلول در روزهای پایانی گرمخانه­گذاری کاهش معنی­داری داشت (05/0P<). با افزایش درصد آب­پنیر مقدار فنل کل کاهش معنی­داری نداشت و مقدار قند محلول ثابت ماند (05/0<P). با افزایش غلظت محیط کشت والنه و زمان گرمخانه­گذاری، میزان فعالیت آنتی­اکسیدانی و قند محلول کاهش معنی­داری داشت (05/0P<). شرایط بهینه در روز 5 گرمخانه­گذاری، 5 % آب­پنیر و صفر درصد محیط کشت والنه بدست آمد. <strong>نتیجه گیری نهایی:</strong> بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، استفاده از آب­پنیر بعنوان محیط کشت جهت کشت ریزجلبک <em>دونالیلا سالینا </em>موفقیت آمیز بوده است. <strong> </strong>