بررسی ویژگی‌های رئولوژیکی مخلوط صمغ دانه ریحان با صمغ‌های گوار و ثعلب

Abstract

هیدروکلوئیدها به عنوان ترکیباتی با وزن مولکولی بالا تعریف می­شوند که می­توانند در آب حل شوند و ایجاد محلول­‏های ویسکوز نمایند. در این پژوهش تاثیر صمغ­‏های ثعلب و گوار در غلظت­‏های مختلف (1/0، 3/0 و 5/0 درصد) بر خصوصیات رئولوژیکی محلول صمغ دانه ریحان (05/0 و 1/0 درصد) توسط رئومتر چرخشی در دامنه سرعت برشی 300-01/0 بر ثانیه و دمای C° 25 مطالعه شد. نتایج نشان داد در همه محلول­‏ها با افزایش سرعت برشی، ویسکوزیته ظاهری کاهش یافت که نشان دهنده رفتار شل شونده با برش (سودوپلاستیک) مخلوط صمغ­ها بود. نتایج حاصل از برازش داده­‏ها با مدل­‏های رئولوژیکی مختلف نشان داد که مدل کراس با داشتن R²بالا بهترین مدل جهت توصیف رفتار جریان مخلوط صمغ­ها بود. افزایش غلظت صمغ­ها باعث افزایش ویسکوزیته مخلوط شد و بالاترین ضریب قوام مربوط به نمونهB2S3 بود (pa.s 91/9). میزان هیسترسیس نیز با افزایش غلظت صمغ­ها افزایش یافت. بالاترین میزان هیسترسیس مربوط به نمونه S2G3 بود (38/290 پاسکال بر ثانیه). <strong> </strong>