فعالیت ضد قارچی و اثرات همافزایی ترکیب اسانسهای گیاهی آویشن، دارچین، رزماری و مرزنجوش برعلیه قارچهای مولد فساد در میوه سیب
(ندگان)پدیدآور
نیک خواه ممان, مهدیحبیبی نجفی, محمدباقرهاشمی, مریمفرهوش, رضا
نوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
زمینه مطالعاتی: استفاده از ترکیب برخی از اسانس های گیاهی می تواند منجر به تشدید فعالیت ضدقارچی آنها علیه قارچ های مولد فساد در میوه ها شود. هدف: این مطالعه به منظور بررسی فعالیت ضد قارچی و اثرات همافزایی ترکیب اسانسهای گیاهی شامل آویشن شیرازی، رزماری، دارچین و مرزنجوش برعلیه قارچهای مهم مولد پوسیدگی پس از برداشت در میوه سیب انجام شد. روش کار: دراین پژوهش ابتدا خواص ضد قارچی اسانسهای گیاهی علیه میکروارگانیسمهای مؤثر در پوسیدگی سیب شامل بوتریتیس سینهرآ ، پنیسیلیوم اکسپانسوم و آلترناریا آلترناتا به روش رقت سازی در آگار بهمنظور تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی(MIC) به مدت ۷ روز مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعد اثرات همافزایی ترکیبهای ۲تایی اسانس به روش چکر بورد بررسی شد و در نهایت آزمایشات in vivo بر اساس اندازهگیری قطر زخم حاصل از فعالیت قارچی بر روی میوه سیب صورت گرفت. نتایج: اسانس آویشن با µg/mL۱۲۵۰MIC= برای قارچهای آلترناریا آلترناتا و پنیسیلیوم اکسپانسوم وµg/mL۶۲۵ برای بوتریتیس سینهرآ و اسانس دارچین با µg/mL۱۲۵۰MIC= برای آلترناریا آلترناتا و بوتریتیس سینهرآ و µg/mL۲۵۰۰ برای پنیسیلیوم اکسپانسوم در مقایسه با اسانسهای رزماری و مرزنجوش اثرات مهارکنندگی بیشتری را نشان دادند. اثر همافزایی در مورد ترکیبهای ۲تایی آویشن – رزماری و آویشن - دارچین با ۵/۰FIC≤ (حداقل غلظت مهار کنندگی تلفیقی) بر علیه بوتریتیس سینهرآ و آلترناریا آلترناتا مشاهده شد. ترکیبهای ۲تایی دارچین – مرزنجوش و آویشن- دارچین نیز این اثر هم افزایی را در مهار رشد پنیسیلیوم اکسپانسوم نشان دادند. همچنین نتایج حاصل از آزمایشات in vivo اثر همافزایی ترکیب آویشن - دارچین در مهار رشد هر ۳ قارچ مولد فساد در میوه سیب را بهخوبی مشخص کرد. نتیجه گیری نهایی: تیمار ۲تایی آویشن-دارچین اثر مهارکنندگی بیشتری نسبت به تیمارهای تکی این اسانسها نشان داد و بیشترین اثر مهارکنندگی آن بر روی بوتریتیس سینهرآ (قطر ضایعه 5 میلیمتر)، در روز ۱۰ و دمای °C۲۵ مشاهده شد.
کلید واژگان
اسانسهای گیاهیاثرات همافزایی
مهار رشد قارچ
حداقل غلظت مهارکنندگی تلفیقی
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2019-05-221398-03-01
ناشر
دانشگاه تبریزUniversity of Tabriz
سازمان پدید آورنده
گروه علوم و صنایع غذایی ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه فردوسی مشهدگروه علوم و صنایع غذایی ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه فردوسی مشهد
گروه بیوتکنولوژی میکروبی، پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
گروه علوم و صنایع غذایی ، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه فردوسی مشهد
شاپا
2008-515X2676-5691



