بررسی و تحلیلی بر ‌‌شاخص‌های محیطی اثرگذار بر سلامت زیست شهری در کلانشهر قم

Abstract

<strong>اهمیت و نقش محیط زیست و کیفیت محیطی، در شکل­دهی رفتار، فرهنگ اجتماعی و در نهایت سلامت شهری شهروندان، به­عنوان زیربنای توسعه ملی و اجتماعی، باعث شده است تا امروزه مطالعات عمیق و گسترده­ای با محوریت موضوع کیفیت محیطی و سلامت شهری در ابعاد گوناگون به انجام برسد. با علم به بدیهی بودن آثار برنامه­ریزی محیطی بر سلامت شهری و بازخورد آن که می­تواند به </strong><strong>­صورت اطلاعات علمی و عملی، منشا تحولات گسترده در سیاست­گذارای کلان اجرایی حوزه سلامت شهروندان باشد، پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی و با استفاده از 322 پرسشنامه بر اساس مدل نمونه­گیری کوکران، به بررسی این موضوع در سطح مناطق هشت گانه شهر قم پراداخته است. نتایج این مطالعه با استفاده از نرم­افزارهای </strong>SPSS<strong>و </strong>ArcGIS<strong>و مدل </strong> TOPSIS<strong>درجهتِ پاسخ به سؤالات نشان ‌‌می‌دهد که هشت منطقة مورد بررسی، متأثر از شرایط </strong><strong>محیطی مورد بررسی، </strong><strong>دارای نوعی ‌‌تقسیم‌بندی فضایی از ب</strong><strong>ُعد شاخصهای کیفیت محیطی و سلامت زیست ‌‌شهری هستند. به‌طوری‌‌که مناطق 4، 3، 1 و 7 با توجه به شرایط ‌‌مطلوب‌تر </strong><strong>‌‌شاخص‌های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خانوار،</strong><strong> از‌منظر و کیفیت محیطی بهتری نسبت ‌به مناطق 8، 5، 6 و 2 برخوردارند. </strong><strong>دیدگاه ساکنان مناطق 1، 4، 3 و 7در‌زمینة بهره‌‌مندی از شاخص‌‌های سلامت، نشان‌‌دهندة وضعیت مطلوب‌‌تر آن‌‌ها در قیاس با سایر است. در‌نهایت و در مسیر پاسخ به سؤالات تحقیق، مشخص شد که علل وجود تفاوت‌‌های مناطق مختلف از جهت سلامت شهری، وجود تفاوت در شاخص‌‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خانوار و تأثیر آن بر کیفیت محیطی و تعامل با مدیریت شهری است.</strong>