درآمدی بر عوامل مؤثر در مکان‌گزینی افراد در فرایند اصالت‌بخشی بافت‌های فرسودۀ شهری مورد شناسی: محلۀ مفت‌آباد‌ تهران

Abstract

<strong>باززنده‌سازی بافت‌های فرسوده شهری در سایۀ نظریۀ اصالت‌بخشی، منجر به خروج طبقۀ فقیر از این بافت‌ها خواهد شد. این خروج اجباری از بافت قدیمی ‌و فرسوده، مسئلۀ مکان‌گزینی مجدد این افراد را مطرح می‌کند. در این مکان‌گزینی مجدد، عوامل مختلفی نظیر: محل‌ اشتغال، محل ‌سکونت پیشین، مدت ‌سکونت در بافت و محل‌ سکونت خویشاوندان تأثیرگذار هستند. این مقاله، نقش عوامل فوق را در مکان‌یابی مجدد ساکنان و حرکت آنها در سطح شهر ارزیابی کرده ‌است. در این راستا، با استفاده از مطالعات اسنادی و میدانی و همچنین با پرسشگری از ساکنان یکی از محله‌های واقع در منطقۀ 13 شهر تهران، به نام «مفت‌آباد»‌، ارتباط میان عوامل مورد بررسی و مکان‌گزینی افراد پس از تخلیۀ اجباری بررسی شده و نتایج آن نیز با استفاده از نرم‌افزار </strong><strong>SPSS</strong><strong> و آزمون‌های آماری مربوط تجزیه‌‌و‌‌تحلیل شده ‌است. یافته‌‌ها حاکی از آن است که محل اشتغال ساکنان و مدت سکونت در بافت نمی‌تواند به‌عنوان عاملی تعیین‌کننده در انتخاب مکان جایگزین برای سکونت شناخته شود و برعکس، محل‌سکونت پیشین و محل‌سکونت خویشاوندان ساکنان در زمینۀ فوق بسیار تعیین‌کننده‌ است.</strong>