بررسی میزان تأثیرپذیری کیفیت مسکن از فاکتورهای امنیت تصرف ادراکی مورد شناسی: سکونتگاه‌های غیر رسمی شهر همدان

Abstract

<span style="font-size: small;">سکونتگاه‌های غیررسمی به مثابۀ یکی از پیامدها و ویژگی‌های بارز شهرنشینی معاصر در کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران بوده‌اند.گسترش سکونتگاه‌های غیررسمی، از جمله چالش‌های جدی فراروی تحقق ابعاد مختلف توسعۀ پایدار شهری، بویژه در کشورهای رو به پیشرفت تلقی می‌شود. این پدیدۀ ناخوشایند، نتیجه اعمال سیاست‌های خطی و آمرانه و به اصطلاح از بالا به پایین در برنامه‌های توسعۀ این کشورها بوده که مسئلۀ فقر شهری را بیش از هر وقت دامن زده و به پیروی از آن، ضرورت تغییراتی در نگرش به مسئله سکونتگاه‌های غیررسمی را مطرح ساخته‌است<span style="font-family: Arial;">.</span> دراغلب مطالعات انجام گرفته دربارۀ این مسئله، بهبود امنیت تصرف زمین برای ارتقاء شرایط زندگی خانوارها، ضروری قلمداد شده،است. درحال حاضر امنیت تصرف از مفهوم قانونی اولیۀ خود فاصله گرفته و وارد بحث‌های اجتماعی و روانشناسی شده‌است. روش تحقیق حاضر از نوع کاربردی و شیوۀ جمع‌آوری داده‌ها به روش پیمایشی بوده و از ابزار پرسشنامه برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های تحلیل عاملی اکتشافی، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده‌است. براساس این رویکرد، چهار عامل احتمال تخلیه، ترس از تخلیه، نبود شبکه‌های حمایتی و سطح درآمد خانوار متغیرهای اصلی تحقیق را تشکیل دادند. ضمن اینکه برای بررسی کیفیت مسکن پنج شاخص کالبدی مساحت زیربنا، نوع مصالح، پوشش سقف، جنس نما، کیفیت ساخت و تعمیر و نگهداری مورد توجه قرارگرفت. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که بین امنیت تصرف ادراکی و کیفیت مسکن رابطۀ مستقیم و مثبتی وجود دارد و عامل‌های سطح درآمد خانوار و شبکه‌های حمایتی از عوامل اصلی و مؤثر بر امنیت تصرف ادراکی می‌باشد. </span>