سنجش ارزش‏های محیطی اثرگذار بر رضایتمندی از محل سکونت، مورد شناسی: محدودۀ معالی‏آباد شیراز

Abstract

ارزش‏های محیطی و تأثیر آن‏ها بر رضایتمندی سکونتی در شهرها اهمیت زیادی در برنامه‏ریزی مسکن شهری دارد. رضایتمندی ساکنان از محیط مسکونی علاوه بر سلامتی جسمانی و روانی ساکنان، بر شاخص‏های مهم برنامه‏ریزی، همچون <em>کیفیت زندگی</em>، <em>نرخ جابه‏جایی</em> و <em>پیش‏بینی تقاضای مسکن</em> مؤثر است. نرخ بالای جابه‏جایی‏های سکونتیِ اخیر، تأثیر فزاینده‏ای بر شکل‏گیری خوشه‏های مسکونی و افزایش پراکنده‏رویی شهری داشته‌است که خود چالشی جدی در مدیریت شهری امروز به شمار می‏آید. محدودۀ معالی‏آباد، یکی از نواحی نوساز شهر شیراز و مرکز ثقل توسعۀ شمال غرب این شهر است که در سال‏های اخیر، به دلیل تحولات کالبدی عمده، جمعیت زیادی را به خود جلب کرده‌است. از این رو، ضروری است ارزش‏های محیط‏ سکونت در این محدوده و رضایتمندی خانوارها در آن بررسی شود. برای این هدف، با حجم نمونۀ 430 خانوار و با تکمیل پرسش‏نامه، اطلاعات لازم برای پژوهش گرد‏آوری شد. برآورد کمّی رضایتمندی سکونتی، با استفاده از طیف پنج گزینه‏ای لیکرت و دسته‏بندی ویژگی‏های محیطی بر میزان رضایتمندی افراد، با استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی <em><span style="font-family: Times New Roman;">(CFA)</span></em> تعیین شد. یافته‏های پژوهش نشان داد که بیشتر افراد، رضایتمندی بالایی از محیط سکونت خود در محدودۀ پژوهش دارند و کیفیت آب‏وهوا و وجود مناظر طبیعی و باغ‏ها مهم‏ترین نقش را در این ارتباط داشته‏اند. بااین‏حال، در برخی نقاط محدوده، رضایتمندی اندکی در میان ساکنان محدوده مشاهده می‏شود. بیشتر این افراد در مجتمع‏های مسکونی بلندمرتبه و در لبۀ خیابان اصلی ساکن بوده‏اند.