بررسی عوامل تأثیرگذار بر عضویت و مشارکت روستاییان در شرکت های تعاونی روستایی مورد شناسی: استان خراسان رضوی

Abstract

<span style="font-size: small;">شرکت­های تعاونی به عنوان نهادهایی برای تجمیع و تمرکز سرمایه­های خرد و عرضۀ نیازهای تولیدی و خدماتی، می­توانند قدم­های مؤثری برای رفع مشکلات روستاییان بردارند. امّا به دلیل عدم شرکت گسترده روستاییان، این شرکت­ها اغلب از توان و ظرفیت واقعی خود بهره برداری نمی­کنند. بنابراین، سوال اصلی تحقیق آن است که چه عوامل و مۀلفه­هایی بر حضور روستاییان در این روند، تأثیرگذارترند؟ به این منظور این فرضیه مطرح گردید که عوامل فردی، خانوادگی، اجتماعی و جغرافیایی در افزایش عضویت روستاییان در شرکت­های تعاونی روستایی مؤثر می­باشند. برای تعیین این عوامل و مؤلفه­های وابسته به آن، این مطالعه به شیوۀ توصیفی و تحلیلی به انجام رسیده است. به این منظور 961 نفر از روستاییان که به شیوۀ نمونه­برداری خوشه­ای انتخاب شده اند، مورد پرسش قرار گرفته­اند. این افراد از نظر آگاهی و نگرش با توجه به سن، جنس، میزان تحصیلات، منطقۀ سکونتی، شغل اصلی و وضعیت معیشت بررسی شده­اند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، علاوه بر روش­های آمار توصیفی، از شیوه­های آمار استنباطی (آزمون­های t، ANOVA و خی دو) استفاده شده است. نتایج بررسی نشان می­دهد که آگاهی افراد از مزایا و منافع شرکت­های تعاونی روستایی و نگرش آنها نسبت به این نهاد، به محل زندگی، گروه سنی، میزان تحصیلات، وضعیت معیشت و شغل آنها وابسته بوده است (05/0P<). برخلاف آگاهی، نگرش در غالب موارد بررسی شده، مناسب و مثبت بوده است. بالاترین نگرش نسبت به عوامل ترغیب کننده برای پیوستن به این نهاد 79 درصد و بالاترین میزان نگرش نامناسب در مواردی که باعث شرکت می­شود، 62 درصد بوده است. بر این اساس، چنانچه نگرش­های منفی از طریق بالابردن سطح آگاهی در زمینه­های مختلف و با توجه به سایر عوامل تأثیرگذار و از جمله ویژگی­های فردی یا اجتماعی مرتفع گردد، پیوستن افراد به این شرکت­ها به میزان چشم­گیری افزایش پیدا خواهد کرد</span>