سنجش نقش جاذبه‌‌های طبیعت‌‌گردی در توسعۀ گردشگری باغبهادران و تحلیل شاخص‌‌های مؤثر در آن

Abstract

هدف از پژوهش حاضر سنجش نقش جاذبه های طبیعت گردی در توسعه گردشگری باغبهادران و تحلیل شاخصهای مؤثر در آن است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و ابزار اصلی گردآوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته‌ است. جامعه آماری شامل کارشناسان، جامعه بومی و گردشگران منطقه باغبهادران با جمعیت 47249 نفراست که حجم نمونه با استفاده از نرم افزارSample Power به تعداد 254 نفر محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه از روش‌های مختلف آمار توصیفی و استنباطی نظیر ژامون T، ANOVA در نرم افزار SPSS و برای مدلسازی، برازش و آزمون روابط از مدلسازی معادلات ساختاری در نرم فزار AMOS استفاده شده است. یافته‌های حاصل از آزمون تی تک نمونه ای حاکی از آن است که جاذبه‌های طبیعت‌گردی در منطقه مورد مطالعه موثر‌ترین نقش را در جذب گردشگر به‌عهده دارد و مشارکت بخش خصوصی، مناسب‌ترین استراتژی توسعه گردشگری است. همچنین نتایج حاصل از مدلسازی معادلات ساختاری نشان می‌دهد امکانات رفاهی با بار عاملی 91/0 اثر‌گذار‌ترین عامل برای برنامه‌ریزی توسعه گردشگری است. بار عاملی 90/0 برای تسهیلات ارتباطی این عامل را در جایگاه دوم برنامه‌ریزی گسترش گردشگری قرار می‌دهد و خدمات اقامتی با بار عاملی 86/0 و اطلاع رسانی و تبلیغات با بار عاملی 85/0 در رتبه‌های سوم و چهارم قرار می‌گیرد.