بررسی نقش ساماندهی فضاهای شهری بر امنیت اجتماعی زنان مورد مطالعه: منطقۀ 3 اصفهان

Abstract

<strong> زنان به‌‌عنوان نیمی از جمعیت یک جامعه، همواره می‌‌توانند بستری برای توسعۀ یک جامعه به حساب آیند. قطعاً مسائل و مشکلات این قشر یکی از دغدغه‌‌های فرهنگی و اجتماعی هر جامعه‌‌ای است. یکی از این مسائل، امنیت اجتماعی است. بدین منظور در این تحقیق با استفاده از ابزار پرسشنامه و درنظر گرفتن شاخص‌‌های 6 گانه (میزان بافت‌‌های فرسوده، </strong><strong>اماکن تاریخی</strong><strong>، فضای سبز، </strong><strong>مشاغل ناسازگار و مزاحم</strong><strong>، وضعیت معابر،</strong><strong> ساختمان‌‌های متروکه و نیمه‌‌کاره</strong><strong>) به‌‌منظور سنجش فضاهای شهری و شاخص‌‌های 9 گانه (امنیت مالی،</strong><strong> جانی، ناموسی، فکری و سیاسی، هویتی، رفاهی، قضایی، جمعی، فرهنگی)</strong><strong> برای سنجش امنیت اجتماعی زنان و با کاربرد مدل‌‌های رگرسیون، تحلیل مسیر، تحلیل عاملی و معادلۀ ساختاری و نرم‌‌افزارهای </strong><strong>Spss</strong><strong> و</strong><strong>Amos Graphic </strong><strong> به بررسی تأثیر فضاهای شهری بر امنیت اجتماعی زنان در منطقۀ 3 اصفهان پرداخته شده است. نتایج مشخص می‌‌کند در مدل رگرسیون، مجموعه متغیّرهای مستقل (فضاهای شهری) توانسته است 32/0 از واریانس متغیّر امنیت اجتماعی زنان را توجیه کند. فضای سبز شهری با میزان خطای 16/0 تأثیر معناداری نداشته و ساختمان‌‌های متروکه و نیمه‌‌کاره با وزن رگرسیونی 178/0 و میزان خطای 006/0 بالاترین توجیه را در تبیین واریانس متغیّر امنیت اجتماعی زنان داشته است. در مدل معادلۀ ساختاری، بالاترین تأثیر مربوط به متغیّر اماکن تاریخی با وزن رگرسیونی 43/0 و کمترین تأثیر مربوط به متغیّر پارک‌‌ها و فضای سبز شهری با وزن رگرسیونی 07/0 بوده است.</strong>