مدل سازی مکانی بارش سالانه¬ی ایران دکتر حسین عساکره ، زهره سیفی¬پور
نوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
چکیده
بخش عمدهای از نامانایی مکانی بارش ایران حاصل تنوع عوامل مکانی نظیر موقعیت، ارتفاع و ویژگیهای توپوگرافی (شیب و جهتگیری آن) در این سرزمین گسترده است. چگونگی هریک از این ویژگیها قادر است الگوی رفتار مکانی بارش را تعیین کند. بدین دلیل شناخت رفتار مکانی بارش و سازوکار آن از جنبههای مهم در مطالعات اقلیمشناختی است. از این رو تلاش شد، با در نظر گرفتن عوامل مکانی و با بهرهگیری از پایگاه دادهی اسفزاری ویرایش نخست (دادههای شبکهای بارش روزانهی ایران با توان تفکیک مکانی دادهها 15 15 کیلومتر) و براساس دادههای 1436 ایستگاه همدید، اقلیمی و بارانسنجی در گسترهی کشور، دو مدل رگرسیون عمومی (کلی) و رگرسیون موزون جغرافیایی بر بارش کشور برازش یابد.
نتایج حاصل شده نشان داد که در بین دو مدل مذکور، برآورد حاصل از به کارگیری رگرسیون موزون جغرافیایی (GWR) به واقعیت نزدیکتر است. بر همین اساس معلوم شد که ارتفاعات در شمال غرب و نواحی داخلی، جهت دامنهها در زاگرس و شیب در شمالشرق و نواحی خزری مهمترین عامل مکانی مؤثر بر بارش به شمار میآیند.
کلیدواژها: تحلیل خوشهای، خودهمبستگی مکانی، رگرسیون موزون جغرافیایی. مدلسازی مکانی.
کلید واژگان
کلیدواژها: تحلیل خوشه¬ایخودهمبستگی مکانی
رگرسیون موزون جغرافیایی. مدل¬سازی مکانی
شماره نشریه
29تاریخ نشر
2012-12-211391-10-01
ناشر
دانشگاه سیستان و بلوچستانشاپا
1735-07352676-7991
