ارزیابی حریم امن شهری در ارتباط با ریسک‌پذیری سکونتگاه‌های شهری استان اصفهان

Abstract

وجود گسل‌های متعدد وپراکنش جغرافیایی زلزله‌ها در کشورما نشانگر آن است که تقریباً مساحت زیادی از سرزمین ایران در معرض خطر زمین‌لرزه‌ قرار داشته که در برگیرنده‌ی حجم وسیعی از جمعیّت کشور می‌باشد. استان اصفهان از جمله استان‌های زلزله‌خیز کشور است بطوری‌که طبق اسناد و مدارک تاریخی تعدادی از شهرهای آن زلزله‌های مخربی تجربه نموده‌اند. همچنین وجود گسل‌های فراوان و به ثبت رسیدن تعداد زیادی کانون زلزله طیّ صد سال اخیر در این استان نشانگر فعال بودن گسل‌های آن می‌باشد. رشد جمعیّت این استان طیّ 5 دهه گذشته به حدود چهار برابر رسیده است. به منظور تحلیل و بررسی نحوه‌ی توزیع و پراکنش جمعیّت شهری در این استان از "مدل آنتروپی" استفاده گردیده که نتایج نشان می‌دهد توزیع جمعیّت این استان کاملاً متمرکز و نامتعادل می‌باشد. از طرفی بسیاری از مناطق مسکونی در استان اصفهان در حریم گسل‌ها استقرار یافته و در معرض خطر و آسیب‌پذیری بالایی قرار دارند، لذا برای جلوگیری از ایجاد شهرهای جدید و گسترش سکونتگاه‌های فعلی در مناطق پرخطر و عدم استقرار فعالیّت‌های گوناگون اقتصادی در این مناطق و با هدف کاهش آسیب‌پذیری لرزه‌ای، انجام پهنه‌بندی خطر زمین‌لرزه در این استان ضروری می‌نماید. بر اساس نقشه‌ی پهنه‌بندی تهیه شده حدود 37 درصد وسعت استان اصفهان در منطقه‌ی با خطر بالا و بسیار بالا قرار دارد که شامل 34 درصد شهرها و 5/10 درصد جمعیّت شهری می‌باشد.