سطح‌بندی فضایی شاخص‌های توسعه ارتباطات استان‌های ایران در دوره زمانی 1395- 1375

Abstract

بررسی وضعیت مناطق از نظر دسترسی به شاخص‌های خدماتی این امکان را برای برنامه‌ریزان فراهم می‌کند تا هنگام طرح-ریزی برنامه‌ها و تخصیص اعتبارات، واقعیات را مد نظر قرار دهند و توسعه همسطح مناطق کشور را مورد توجه قرار دهند، به همین خاطر پژوهش حاضر برآن بوده است تا جایگاه هر یک از استان‌های ایران را از نظر برخورداری از شاخص‌های توسعه ارتباطات مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهد. رویکرد حاکم بر این پژوهش از نوع کمی- تحلیلی است و متغیّرهای مورد بررسی 15 مورد و تکنیک‌های به کار گرفته شده تکنیک‌ سنجش سطح تمرکز، ضریب توزیع و ضریب ویلیامسون بوده است. نتیجه پژوهش حاکی از آن است که مدل‌های مذکور تمرکز شاخص‌های توسعه ارتباطات را در برخی از استان‌های کشور نشان می‌دهد. روند ضریب ویلیامسون برای پانزده شاخص ترکیبی ارتباطات در استان‌های کشور توزیع نامتعادل خدمات ارتباطی را نشان می‌دهد. مدل‌های سنجش تمرکززدایی نشان می‌دهند که در زمینه شاخص‌های فناوری به مرور زمان به سمت تمرکززدایی و توزیع اسپرال پیش می‌رویم و این از علائم عصر اطلاعات و تبدیل شدن به دهکده جهانی است.