نقش مدیریت شهری در تاب‌آوری شهرها در برابر سوانح طبیعی (مورد مطالعه: شهر باقرشهر)

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> طی سال­های اخیر، تاب­آوری شهری به عنوان مهمترین راهکار مقابله با مخاطرات طبیعی مورد توجه اندیشمندان و برنامه­ریزان شهری قرار گرفته است. در تاب­آوری شهری عوامل مختلفی مؤثر هستند که از جمله­ی آن­ها نظام مدیریت شهری است. برای این منظور در پژوهش حاضر نقش مدیریت شهری باقرشهر در تاب­آوری در برابر سوانح طبیعی مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش از نظر ماهیت کاربردی و از نظر هدف توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش متخصصان و کارشناسان شهری درگیر در مدیریت شهری باقرشهر بوده است که از بین آن­ها، 35 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. روش گردآوری داده­ها، به صورت کتابخانه­ای و میدانی با استفاده از مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته بوده است. روش تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از مقایسه میانگین با آزمون T-Test و تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار SPSS.21 و Smart PLS.3 بوده است. یافته­های پژوهش نشان داد که تاب­آوری باقرشهر در حد متوسط است و از میان چهار مؤلفه­ی تاب­آوری، تاب­آوری نهادی از پایین­ترین میزان (کم تا خیلی کم) برخوردار است. در روش کیفی مشخص شد که نظام مدیریت شهری به دلایلی همچون نبود همکاری بین بخشی، نبود نظارت کافی بر ساخت­و­سازها و عدم شناخت کافی از تاب­آوری شهری به ناتاب­آوری شهری باقرشهر دامن زده است. همچنین ارزیابی اصول دهگانه نقش مدیریت شهری در تاب­آوری باقرشهر نشان داد که نظام مدیریت شهری در دو مؤلفه­ی تأمین منابع مالی و ارزیابی مستمر خطرپذیری­ها از وضعیت خیلی نامطلوبی برخوردار است، اما در بخش حفاظت و ارتقاء زیرساخت­ها و برنامه­ریزی کاربری اراضی شهری تا حدودی بهتر عمل کرده است.<br /> <strong> </strong>