ارزیابی کمی و کیفی مسکن شهری رویکردی جهت دستیابی به عدالت فضایی(مطالعه موردی: مناطق شهری استان خراسان رضوی)
(ندگان)پدیدآور
مدیری, مهدیحسینی, سید احمدنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی استخراج ازرساله و پایان نامه
زبان مدرک
فارسیچکیده
چکیده
مسکن به عنوان یکی از عناصر اصلی تعادل و پابرجایی اجتماع انسانی میباشد که سیستم زندگی اجتماعی در آن شکل میگیرد. مسکن یکی از احتیاجات بنیادی هر خانوار است که باید فضای آسایش و امنیت را برقرار سازد. فقدان مسکن، مانعی در مسیر آرامش و زندگی سالم را در پی دارد و همین عوامل مسکن را به یکی از اساسیترین نیازهای بشری تبدیل نموده است. هدف پژوهش، ارزیابی کمی و کیفی مسکن شهری رویکردی جهت دستیابی به عدالت فضایی در مناطق شهری استان خراسان رضوی است. شاخصها و زیرشاخصهای کیفیت مسکن مراکز شهری در پنج گروه سرانههای تراکمی(بعدخانواردر واحد مسکونی، تعداد نفر در واحد، مالکیت و تعداد اتاق)، سرانه تسهیلات موجود(برق، آب، فاضلاب،گاز، حمام، آشپزخانه و سیستم گرمایشی)، ریزدانگی(در 9 سطح)، دوام بنا(در 3 سطح) و مصالح(در 9 سطح) انتخاب گردید. دادههای مورد نیاز را از سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1385 استخراج و از طریق مدل فازی ابتدا بی مقیاس گردید، سپس وزنهای مولفههای مربوط به هر قلمرو را با استفاده از مدل سلسله مراتبی تعیین و جهت رتبه بندی مراکز شهری، مدل TOPSIS مورد بهره برداری قرار گرفت. در نتیجه مشخص گردید؛ 05/21 درصد از شهرهای استان در این شاخصها، دارای کیفیت مطلوب و 4/11 درصد از مراکز شهری دارای کیفیت نسبتا مطلوب میباشد و 3/26 درصد مراکز شهری از کیفیتی متوسط برخوردارند. از 19 شهر مورد مطالعه، 8 شهر در وضعیت نا مناسبی قرار دارند. مطالعه حاضر، نشان میدهد تفاوت معناداری در کیفیت مسکن در بین نقاط شهری مورد مطالعه وجود دارد و نشانگر نوعی بی عدالتی فضایی است.
کلید واژگان
واژگان کلیدی: فازیVIKOR
TOPSIS
AHP
کیفیت مسکن
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2013-06-221392-04-01
ناشر
دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسارسازمان پدید آورنده
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی مالک اشتردانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان
شاپا
6697-22512676-5187