بررسی تطبیقی چارچوب تنظیمی سفر و گردشگری در کشورهای حاشیه خلیج فارس، با تاکید بر جمهوری اسلامی ایران

Abstract

<strong>چکیده</strong> گردشگری گسترده­ترین صنعت خدماتی دنیاست. این صنعت متنوع به عنوان منبع اصلی اشتغال­زایی، درآمد، شکوفایی اقتصادی و توسعه زیرساخت‌ها در بسیاری از کشورهای جهان به شمار می­آید و از اینرو، اکثر کشورها امروزه در رقابتی تنگاتنگ در پی بهره گیری از مزایای حاصل از توسعه این صنعت می­باشند. از سوی دیگر، توجهبهمقرراتحقوقیامروزه یکیازعواملاساسیدرتوسعهصنعتگردشگریاست که در کنار امنیت از نقش بی بدیلی در این زمینه برخوردار می­باشد.قانونمداریمبتنیبرتدوینقوانینومقرراتیاستکهوظایفوحقوقدوسویهگردشگرانوجامعهمیزبانراروشنمی­نمایدوهدفآنسامان­بخشیبهفعالیتهایعرضهگردشگریدرجهتیپایداراست. نظر به اهمیت منطقه­ی خلیج فارس از نقطه نظر ژئوپلیتیکی، بحث امنیت و قانونمندی در این منطقه نه تنها برای توسعه­ی صنعت گردشگری، بلکه در تمامی جنبه­ها و در راستای دستیابی کشورهای منطقه به ثبات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، حیاتی است. بنابراین توجه به مسائل امنیتی، زیست­محیطی و قوانین و مقررات ناظر بر سفر و گردشگری در کشورهای حاشیه­نشین خلیج فارس­، می­تواند زمینه­ساز دستیابی به توسعه پایدار گردشگری در منطقه باشد. در مقالهحاضر، چارچوب‌های تنظیمی گردشگری در کشورهای حاشیه­ی خلیج فارس با تاکید بر جمهوری اسلامی ایران، مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. روشانجام اینپژوهشتوصیفی- تحلیلیو مبتنیمطالعاتاسنادیوکتابخانه­ای است. در این مقاله از داده­های مربوط به گزارش مجمع جهانی اقتصاد، پیرامون شاخص جهانی رقابت­پذیری سفر و گردشگری در سال 2013 استفاده شده است. از یافته­هایتحقیق چنین بر­می­آید که به زعم گزارش منتشر شده، ایران در مجموع از نظر چارچوبهای تنظیمی سفر و گردشگری، در بین کشورهای حاشیه­ خلیج فارس، از جایگاهی آنچنان که می­بایست برخوردار نیست.