مکانیابی اسکان مجدد جمعیت در سکونتگاه های روستایی مطالعه ی موردی روستاهای کم جمعیت شهرستان شوط

Abstract

توزیع نابرابر فضایی جمعیت در مناطق و تمرکز بالای آن در کلانشهرها مسائل و مشکلات متعددی در روستاها و شهرها بوجود آورده است. عدم استفاده بهینه از منابع روستایی و تراکم و فشار بر محیط زیست در جوامع شهری از مهمترین مسائل توزیع جمعیت است. از جمله راههای جلوگیری از این امر شناسایی مکانهای مستعد روستایی جهت اسکان مجدد جمعیت است. در واقع انتخاب مکان مناسب برای یک فعالیت یکی از تصمیمات پایدار برای انجام یک طرح است که نیازمند تحقیق در مکان از دیدگاههای مختلف می باشد. هدف تحقیق حاضر انتخاب بهترین روستاها از میان روستاهای کم جمعیت براساس پتانسیل های طبیعی، انسانی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و روانشناختی روستاهای شهرستان شوط برای اسکان مجدد جمعیت است. برای این منظور ابتدا معیارهای تاثیر گذار از طریق بررسی اسناد انتخاب گردید. سپس اهمیت هریک از معیارها و زیرمعیارها توسط متخصصان تعیین شد و اطلاعات مربوط به روانشناختی و اجتماعی روستاها نیز از طریق پژوهش میدانی با استفاده از پرسشنامه بدست آمد. داده های بدست آمده در نرم افزار ANP و GIS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که معیارهای طبیعی، اقتصادی و روانشناسی به ترتیب بیشترین اهمیت را دارا بودند. با توجه به وزن های موجود نقشه ی عرصه های مستعد در نرم افزار GIS به دست آمد و 8 روستا به عنوان روستای کم جمعیت در این عرصه شناسایی شدند. بعد از تعیین وزن هر یک از معیارها مشخص شد که روستای عزت آباد و بالاترین پتانسیل را جهت اسکان مجدد جمعیت بر خوردار بودند.