نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorانتظاری, مژگانfa_IR
dc.contributor.authorشریفی, رسولfa_IR
dc.contributor.authorایزدی, زهراfa_IR
dc.contributor.authorشاهزیدی, سمیه الساداتfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T09:47:29Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T09:47:29Z
dc.date.available1399-07-09T09:47:29Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T09:47:29Z
dc.date.issued2013-02-19en_US
dc.date.issued1391-12-01fa_IR
dc.date.submitted2016-06-14en_US
dc.date.submitted1395-03-25fa_IR
dc.identifier.citationانتظاری, مژگان, شریفی, رسول, ایزدی, زهرا, شاهزیدی, سمیه السادات. (1391). ارزیابی پتانسیل‌های فرسایشی منطقه دستکن با استفاده از مدل SLEMSA. جغرافیا و برنامه ریزی محیطی, 23(4), 109-120.fa_IR
dc.identifier.issn2008-5362
dc.identifier.issn2252-0910
dc.identifier.urihttp://gep.ui.ac.ir/article_18569.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/368745
dc.description.abstractمفهوم فرسایش از دیدگاه ژئومورفولوژی از یک سو متوجه فرآیندهایی است که به چهره ‌ پردازی سطح زمین مشغول هستند و از سوی دیگر به عواملی که در برابر حفاظت خاک قرار می‌گیرند اشاره دارد. در این پژوهش سعی شده است، نوع فرسایش غالب، نواحی پر خطر نسبت به فرسایش، نرخ فرسایش و مهمترین شاخص‌های تأثیر گذار در بخشی از حوضۀ آبخیز دستکن که در شمال اصفهان و شمال شرق شهرستان میمه و بین طول‌های جغرافیایی"42 , '29 , ْ 51 - "11 , '19 , ْ 51 و عرض‌های جغرافیایی"04 , '28 , ْ 33 - "02 , '38 , ْ 33 واقع شده است، بررسی گردد. برای نیل به این اهداف از اطلاعات کتابخانه‌ای، عکس‌های هوایی و ماهواره‌ای منطقه، آمار و اطلاعات اقلیمی، نقشه‌های توپوگرافی و زمین شناسی و تکنیک‌های GIS و RS و همچنین نرم افزارهای surfre8 و ILWIS استفاده شده و نقشه‌های پایۀ عوامل مورد نیاز برای مدل SLEMSA ، از جمله نقشه هم دما، هم بارش، پوشش گیاهی، زمین شناسی و در نهایت ، نقشه نرخ فرسایش تهیه شده است. در منطقه مورد مطالعه 5 کانون فرسایش در نیمه شمالی منطقه مشاهده می‌شود. بررسی عوامل موثر در این مناطق نشان داده است که اصلی ‌ ترین عامل فرسایش در کانون‌های پر خطر در درجه اول انرژی جنبشی باران بوده و شیب زمین و پوشش گیاهی در درجات بعدی اهمیت قرار دارد. همچنین قابلیت فرسودگی خاک نیز با آن که در وسعت زیادی از منطقه مهمترین عامل موثر در فرسایش بوده ولی در کانون‌های پر خطر نقش چندانی نداشته است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، نوع فرسایش غالب در منطقه، فرسایش آبی و نرخ فرسایش با میانگین 412/1 تن در هکتار، نسبت به میانگین نرخ فرسایش در کشور پائین ‌ تر است.fa_IR
dc.format.extent2550
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه اصفهانfa_IR
dc.publisherUniversity of Isfahanen_US
dc.relation.ispartofجغرافیا و برنامه ریزی محیطیfa_IR
dc.relation.ispartofGeography and Environmental Planningen_US
dc.subjectفرسایشfa_IR
dc.subjectدستکنfa_IR
dc.subjectSLEMSAfa_IR
dc.subjectGISfa_IR
dc.titleارزیابی پتانسیل‌های فرسایشی منطقه دستکن با استفاده از مدل SLEMSAfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله علمیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار ژئومورفولوژی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدکتری ژئومورفولوژی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناس ارشد ژئومورفولوژی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری ژئومورفولوژی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume23
dc.citation.issue4
dc.citation.spage109
dc.citation.epage120


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد