ارزیابی روند تغییرات پوشش زمین در نوار ساحلی عسلویه - شیرینو با استفاده از مدل LCM

Abstract

روند افزایشی جمعیّت، توسعة نواحی سکونت­گاهی و همچنین کاربری­های انسان­ساخت، سبب تغییرات پوشش زمین می­شود. در این میان، خطوط ساحلی درمقابل تغییرات پوشش زمین حسّاسیت بیشتری دارند؛ به­همین دلیل، در پژوهش حاضر روند تغییرات پوشش زمین در جنوب شرقی استان بوشهر از شهر عسلویه تا روستای شیرینو ارزیابی شده است. در نوشتار پیش رو به‌منظور ارزیابی روند تغییرات پوشش زمین از تصاویر ماهواره­ای لندست مربوط به سال­های ۱۹۹۰،‌ ۲۰۰۰، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۹ و مدل LCM استفاده شده است. روش کار به این صورت است که ابتدا نقشه­های پوشش زمین تهیه شده و سپس روند تغییرات پوشش زمین به کاربری نواحی انسان­ساخت و همچنین روند تغییرات خطّ ساحلی ارزیابی شده است. ارزیابی تغییرات صورت‌گرفته بیانگر این است در طی سال­های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۹ تحت تأثیر توسعة فعّالیّت­های اقتصادی و به­موازات آن توسعة نواحی سکونت­گاهی، پالایشگاه­ها و همچنین سایر تأسیسات مربوط به شرکت نفت، کاربری نواحی انسان­ساخت با تغییرات قابل توجّهی روبه­رو شده است. با توجّه به موقعیّت محدودة مطالعاتی و نوع کاربری انسان­ساخت (پالایشگاه­ها و سایر تأسیسات و زیرساخت­های مربوط به شرکت نفت)، روند تغییرات این کاربری بیشتر به­سمت نوار ساحلی بوده است و همین امر سبب شده تا در طی این دورة ۲۹ ساله، ۲/۱۱ کیلومتر مربع از دریا به خشکی تبدیل شود؛ همچنین با توجّه به توسعة فعّالیّت­های اقتصادی و فراهم­آمدن شرایط شغلی، نواحی سکونت­گاهی در شهر عسلویه و نخل با رشد قابل توجّهی روبه­رو شده است و عوامل انسانی بیشتر سبب تغییر ماسه­زار­ها به کاربری نواحی انسان­ساخت شده است.