تحلیل تغییرپذیری قابلیّت آگروکلیمایی کشت گیاه آلوئه‌ورا در استان هرمزگان تحت خطّ سیرهای چهارگانه انتشار دی‌اکسید کربن

Abstract

<strong>کشاورزی، یکی از جنبه‌های حیات بشری است. نزدیک­ترین ارتباط را با شرایط اقلیم‌شناختی محیط داشته و هرگونه تغییر در این شرایط می‌تواند، تغییرات بارزی در کشاورزی داشته باشد. هدف اساسی این پژوهش، بررسی تغییرات فضایی نواحی مساعد کشت گیاه آلوئه‌ورا در استان هرمزگان، تحت 4 خطّ سیر انتشار دی‌اکسید کربن سال 2050 است. در این راستا، داده‌های آگروکلیمایی تأثیرگذار در مراحل مختلف فنولوژیکی گیاه آلوئه‌ورا شامل دمای کمینه و بیشینه و بارش، به‌عنوان عوامل ناپایدار یا عوامل اقلیمی و متغیّرهای ارتفاع، شیب، جهت شیب، خاک و گنبدهای نمکی، به‌عنوان عناصر پایدار در ارزیابی نواحی مستعدّ کشت گیاه آلوئه‌ورا، با استفاده از الگوریتم تحلیل سلسله‌مراتبی، مورد استفاده قرار گرفتند. فرایند برهم نهی وزن­دار لایه­های مربوط به عوامل اقلیم‌شناختی و محیطی، در محیط جی.آی.اِس.، انجام گرفت. ابتدا نواحی کشت گیاه آلوئه­ورا در اقلیم کنونی به دست آمد و در مرحلة بعدی، متغیّرهای اقلیمی تحت 4 خطّ سیر یادشده، شبیه­سازی شد. نتایج، بیانگر آن بود که در شرایط اقلیمی شبیه­سازی‌شده برای سال 2050 تحت 4 خطّ سیر یادشده، طبقات آگروکلیمایی قابلیّت کشت گیاه آلوئه­ورا، تغییرات کمابیش بارزی را نسبت به اقلیم کنونی خواهند داشت؛ به‌طوری که بیشترین تغییرات مربوط به خطّ سیر انتشار 6 است که در آن، طبقات قابلیّت ضعیف، فاقد قابلیّت و قابلیّت کشت متوسّط، با کاهش مساحتی بین 30% تا 50% روبه‌رو بوده‌اند، در حالی که دو طبقة آگروکلیمایی قابلیّت کشت بالا و قابلیّت کشت خوب، تحت خطّ سیر یادشده در سال2050 افزایشی در حدود 40% تا 80% نشان خواهند داد. کمترین میزان تغییرات نیز در خطّ سیر انتشار 5/4 مشاهده شد که در آن، طبقات آگروکلیمایی کشت گیاه آلوئه­ورا نسبت به اقلیم کنونی تغییرات بارزی نکرده بود.</strong><br /> <strong><em> </em></strong>