حامل‌های لیپیدی نانوساختار(NLC) حاوی ویتامینA پالمیتات؛ عوامل موثر بر اندازۀ ذرات، کارایی درون‌پوشانی و پایداری

Abstract

درون‌پوشانی ترکیبات غذا- دارو مانند ویتامین های محلول در چربی، توسط حامل‌های لیپیدی نانوساختار(NLC)، روشی بالقوه مؤثر در افزایش پایداری آنها، در طی فرایند و نگه‌داری می‌تواند باشد. در این پژوهش، NLC حامل ویتامین A با استفاده از روش هوموژناسیون گرم تولید و فرمولاسیون بهینه این نانوحامل‌های کلوئیدی با تغییر شرایط مختلف از جمله نوع فاز لیپیدی جامد (کامپریتول888ATO، ستیل پالمیتات، پیرسرول AT05)، نوع فاز روغنی حامل (میگلیول 812 و اکتیل اکتانیت)، نسبت لیپید جامد به روغن مایع و غلظت سورفکتانت مشخص شد. آزمون‌های تعیین اندازۀ ذرات، کارایی درون پوشانی، بررسی ریزساختار نانوحامل و پایداری درون‌پوشانی نانوحامل‌ها جهت تعیین خواص کاربردی نمونه‌ها انجام گرفت. نوع لیپید جامد و نسبت لیپید جامد به مایع اثر چشمگیری در اندازة ذرات NLC داشتند و غلظت سورفاکتانت به جز در مقادیر بالا (8٪) تأثیر قابل ملاحظه‌ای را نشان نداد. در حالیکه، افزایش غلظت سورفاکتانت موجب افزایش کارایی و پایداری درون‌پوشانی گردید. فرمولاسیون حاوی 6% (w/v) پلوکسامر 407 و نسبت 10:1 پیرسرول(فاز لیپیدی) به فاز روغنی اکتیل اکتانیت (حاوی 3% ویتامین A پالمیتات)، به عنوان فرمولاسیون بهینه با کمترین اندازه ذرات (78 نانومتر با ضریب پراکنش 602/0) و با کارایی درون پوشانی %5/98 تعیین شد.