نقش امنیت تفرجگاه‌ها در توسعه ی منطقه (مطالعه ی موردی: دهستان جمع‌آبرود)

Abstract

تفرج شامل کلیه‌ی تفریحاتی است که در خارج از محیط‌های بسته و محدود انجام می‌گیرد. تفرج در محیط‌های باز به فضا و منابع نیاز دارد. از مناسب‌ترین منابعی که می‌توانند کیفیت تفرج را بالا ببرند، می‌توان به منابع طبیعی کم‌تر تغییر یافته اشاره کرد که هنوز جنبه‌های زیبایی شناسی خود را حفظ کرده‌اند. اما لازمه‌ی تفریح سالم در فضاهای بکر و طبیعی وجود امنیت در داخل و خارج از تفرجگاه می‌باشد؛ به عبارت دیگر تأمین امنیت تفرجگاه‌ها از سوی دستگاه‌های مسئول ضروری به نظر می‌رسد. در این پژوهش با استفاده از مدل مخدوم و نرم‌افزار ArcGIS، ارزیابی توان اکولوژیکی تفرج، برای دهستان جمع‌ آبرود انجام شد، سپس با بررسی مناطق دارای توان تفرج، بخش‌هایی که هم ‌اکنون دارای کاربری تفرج هستند، مشخص شد و در نهایت نقش برقراری امنیت در میزان استفاده‌ی مردم مناطق اطراف از جمله شهر پرجمعیت تهران از این تفرجگاه‌ها و در نتیجه میزان توسعه‌ی منطقه بررسی شد. نتایج نشان می‌دهد با این که فعالیت زیادی برای برقراری امنیت فیزیکی(ساختاری) و اجتماعی تفرجگاه‌ها در این دهستان انجام نمی‌شود، اما با توجه به نزدیکی دهستان به شهر تهران، مردم پایتخت تا حدودی برای گذراندن تعطیلات از این تفرجگاه‌ها استفاده می‌کنند و این موضوع گویای این واقعیت است که در صورت ایجاد زیرساخت‌های فیزیکی(مثل: جاده‌ها) برای حمل ‌و نقل ایمن در منطقه و همچنین برقراری امنیت اجتماعی در داخل تفرجگاه‌ها میزان استقبال مردم از تفرجگاه‌های این دهستان افزایش می‌یابد، در نتیجه دهستان با سرعت بیش‌تری به سمت توسعه یافتگی حرکت خواهد کرد.