برنامه ریزی توسعه ی گردشگری تفرجگاه ها با استفاده از روش برنامه ریزی استراتژیک (مطالعه ی موردی: دریاچه ی شهرک پارس آباد مغان)

Abstract

کشورهایی که به تنوع بخشی اقتصاد روی آورده اند، می خواهند خود را از اقتصاد تک پایه ای برهانند و در جستجوی شناخت مزیت ها و یا خلق جدید مزیت ها هستند. یکی از این مؤلفه ها، گردشگری و البته توسعه ی هرچه بیش تر پتانسیل ها و به عبارتی تفرجگاه های مورد استفاده ی بازدیدکنندگان است. بر اساس برآورد بانک جهانی میزان ثروت جهان تا سال 2020 سالیانه 3/0 رشد خواهد کرد، در حالی که تعداد گردشگران بین المللی سالیانه 1/4 درصد رشد می کند؛ از این رو به منظور تنوع بخشیدن به منابع رشد اقتصادی و درآمدهای ارزی و همچنین ایجاد فرصت های شغلی جدید در کشور توسعه ی صنعت توریسم از اهمیت فراوانی برخوردار است. یکی از استان های کشور که دارای مزایای فروانی در حوزه ی تفرجگاهی بوده و جاذبه های بدیع و منحصر به فردی را در خود جای داده، استان اردبیل است. یکی از این جاذبه های بدیع دریاچه ی شهرک پارس آباد مغان می باشد که دارای پوشش درختی، اگروتوریسم و به عبارتی چشم انداز بسیار خوبی است. این پ‍ژوهش به صورت توصیفی تحلیلی با استفاده از مدل برنامه ریزی استراتژیک (swot) به ارائه ی استراتژی ها و راهبردهای مؤثر در برنامه ریزی این تفرجگاه پرداخته است. تحلیل استراتژیک بیانگر آن است که منطقه دارای 24 نقطه ی قوت و فرصت به عنوان مزیت ها و 20 نقطه ی ضعف و تهدید اساسی به عنوان محدویت ها و مشکلات پیش روی توسعه ی این تفرجگاه است. نتایج تحلیلی مدل حاکی است که عدم سرمایه گذاری مناسب، ضعف تبلیغات، ضعف اختیارات سازمانی و نهادی، کمبود مواصلات ارتباطی و... موانع اصلی توسعه ی تفرجگاه دریاچه ی شهرک به شمار می رود.