بررسی نقش احساس امنیت اجتماعی بر اسکان عشایر مرزنشین استان گلستان

Abstract

هدف این مقاله بررسی احساس امنیت اجتماعی بر کاهش یا افزایش تمایل به اسکان در بین عشایر مرزنشین استان گلستان است. بر این اساس میزان تاثیر احساس امنیت اجتماعی به عنوان یک متغیر اجتماعی مستقل، بر میزان گرایش عشایر به سکونت در طرح های اسکان عشایر مورد آزمون قرار گرفته است. از آن جایی که اسکان عشایر یکی از مهم ترین دغدغه های سیاست گذاران کشور می باشد و از طرف دیگر افزایش امنیت اجتماعی در بین عشایر از جمله اهداف مد نظر این طرح بوده است، بررسی عملکرد اسکان عشایر در رسیدن به هدف جاری امری اساسی است. برای تحقق هدف مقاله، با ارائه ی پرسشنامه در بین 320 نفر از عشایر استان گلستان، این دو متغیر مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهند که میزان احساس امنیت اجتماعی در بین عشایری که تمایل بیشتری به اسکان دارند پایین تر است و این دو متغیر رابطه ی معنادار منفی با یکدیگر دارند. استفاده از آزمون رگرسیون نشان می دهد که احساس امنیت اجتماعی عاملی تاثیرگذار بر تمایل به اسکان عشایر مرزنشین استان گلستان است.