تحلیل وضعیت تاب‌آوری شاخص‌های کالبدی مساکن شهر تبریز در برابر حوادث غیرمترقبه

Abstract

هدف از این پژوهش بررسی وضعیت شاخص‌های مسکن شهری با رویکرد تاب­آوری مساکن شهری تبریز است، روش پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و جهت وزن­دهی به شاخص‌ها از مدل AHP و برای ارزیابی و رتبه‌بندی تاب‌آوری هریک از مناطق شهری تاپسیس و ویکور و برای تولید نقشه از GIS استفاده شده است. در این پژوهش، هفت شاخص کالبدی شامل: مصالح یا اسکلت ساختمانی، کیفیت مساکن، قدمت ابنیه، نمای مساکن، تعداد طبقات، امکانات رفاهی و تراکم آن‌ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل یافته­های پژوهش گویای آن است که به لحاظ کالبدی شهر تبریز در وضعیت مطلوبیت متوسط قرار دارد. از نظر شاخص­ هفت­گانه بارگذاری شده، شاخص­های امکانات رفاهی دارای بالاترین مطلوبیت و شاخص­های مصالح دارای کمترین مطلوبیت است؛ همچنین شاخص­های امکانات رفاهی و طبقات ساختمان بالاتر از حد وسط مطلوبیت (500/0) و چهار متغیر بعدی پایین‌تر از حد متوسط بودند. علاوه­براین در شاخص‌های مصالح، کیفیت، قدمت ابنیه و نمای منطقۀ یک مطلوب­ترین و در شاخص مصالح منطقۀ دو نامطلوب­ترین و در شاخص­های کیفیت مساکن، قدمت ابنیه و نمای منطقۀ پنج نامطلوب­ترین بودند. در رابطه با شاخص مصالح نیز منطقۀ هشت مطلوب­ترین و منطقۀ شش نامطلوب­ترین منطقه بودند. درنهایت براساس نتایج ویکور منطقۀ سه تاب‌آورترین و منطقۀ دو ناتاب­آورترین منطقه در برابر وقوع حوادث بوده است. درنهایت با توجه به یافته­های پژوهش پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.