ارزیابی آسیب‌پذیریبخش مرکزی کلان‌شهرهای ایران در برابر بحران زلزله با استفاده از مدل IHWP

Abstract

یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای جهان با آن دست به گریبانند، سوانح طبیعی است. ضرورت کاهش آسیب‌پذیری شهرها در برابر سوانح طبیعی از جمله زلزله، به‌عنوان یکی از اهداف اصلی برنامه‌ریزی کالبدی، شهری و طراحی شهری محسوب می‌گردد. لذا، اولین گام، شناسایی میزان آسیب‌پذیری مناطق شهری در برابر زلزله می‌باشد. از این رو، این پژوهش با هدف شناسایی قطعات آسیب‌پذیر منطقه 3 شهر اصفهان در برابر زلزله و در راستای مدیریت بحران انجام شده است.دراین پژوهش7 شاخص «دسترسی به مراکز درمانی، درجة محصوریت فضا، تراکم ساختمانی، تراکم جمعیتی، کاربری زمین، عمر ابنیه و کیفیت ابنیهانتخاب شده و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی معکوس(IHWP) و ترکیب نقشه‌های مربوط به شاخص‌های ذکر شده در محیط GIS، آسیب‌پذیری منطقه 3 در مقابل زلزله مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که بیش از 55 درصد قطعات منطقه 3 شهر اصفهان در برابر زلزله از وضعیت آسیب‌پذیری زیاد و خیلی زیاد برخوردارند. همچنین از دیگر نتایج پژوهش این است که قطعات با تراکم ساختمانی و جمعیتی کمتر، دارای آسیب‌پذیری کمتر و قطعات دارای درجة محصوریت بالا و تراکم‌های ساختمانی و جمعیتی بالا دارای بیشترین آسیب‌پذیری بوده‌اند و در بین نواحی، ناحیة 8 بهترین و ناحیة 9 دارای بدترین وضعیت می‌باشد.