ارزیابی راهبردهای مقابله با بیابان زایی با کاربرد رویکردهای تصمیم گیری چندگانه و تحلیل عاملی
دریافت مدرک
FullText
اندازه فایل:
1.255 مگابایتنوع فايل (MIME):
PDFنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
بیابانزایی از مهمترین مسائل بیومهای خشک و نیمه خشک در جهان است. رشد سریع جمعیت سبب تشدید اثرات منفی این پدیده شده است، به منظور کنترل و کاهش بیابانزایی ارائه راهبردهای مهم با توجه به کلّیه معیارهای موثر، امری ضروری است. این پژوهش با هدف ارائه راهبردهای بهینه به صورت نظامند در قالب یک مدل تصمیمگیری چند متغییره ارائه شده است. به این منظور در ابتدا در چارچوب روش تصمیمگیری چند شاخصه و با استفاده از مدل دلفی، ماتریس تصمیمگیری به دست آمد، سپس اولویت راهبردها از روش تحلیل عاملی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر مبنای نتایج حاصل شده، از میان 40 راهبرد و 16 معیار بررسی شده راهبردهای توسعه و احیاء پوشش گیاهی (23A) با ضریب اولویت 6122/.، تغییرالگوی آبیاری و اجرای روشهای کم آب خواه (33A) با ضریب اولویت 5102/0 و جلوگیری از تبدیل و تغییر نامناسب کاربری اراضی (18A) با ضریب اولویت 4391/0، به ترتیب به عنوان مهمترین راهبردهای مهم مقابله با بیابانزایی در منطقه تشخیص داده شدند.بنابراین پیشنهاد شد که در طرحهای کنترل و کاهش اثرات بیابانزایی و احیاء اراضی تخریب یافته، نتایج و رتبهبندی به دست آمده، مورد توجه قرار گیرد.
کلید واژگان
بیابان زداییتصمیم گیری چند شاخصه
تحلیل داده های چند متغییره
مدل تحلیل عاملی
مقایسه زوجی
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2018-08-231397-06-01
ناشر
دانشگاه یزدYazd University
سازمان پدید آورنده
استادیار محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان، ایراندانشیار احیا مناطق خشک و کوهستانی مهندسی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، ایران
شاپا
2345-332X2588-7009
