تحلیل و ارزیابی مؤلفه‌های کیفیت‌ زندگی در کانون‌های جرم‌خیز، مطالعه موردی: منطقه 12 شهر تهران

Abstract

در دهه­های اخیر همگام با رشد سریع شهرنشینی، کیفیت‌ زندگی، به عنوان جانشینی برای رفاه مادی، به اصلی­ترین هدف اجتماعی کشورهای مختلف تبدیل شده است. در همین راستا هدف از تدوین این مقاله تحلیل و ارزیابی مؤلفه­های کیفیت‌ زندگی در کانون­های جرم خیز منطقه 12 شهرداری تهران است. روش کار در این تحقیق با رویکرد توصیفی- تحلیلی و جمع­آوری اطلاعات بر‌اساس مطالعات کتابخانه­ای (اسنادی) و مشاهدات میدانی است. ابتدا با استفاده از داده‌های جرائم سرقت به کمک نرم­افزار ArcGIS از طریق اکستنشن تخمین تراکم کرنل، کانون­های جرم خیز مشخص گردید، سپس از بین جامعه آماری 400 پرسشنامه به شیوه تصادفی در کانون­های جرم خیز تکمیل گردید. به منظور تحلیل متغیرهای مورد مطالعه، از نرم­افزار spss و روش­های آماری t تک نمونه‌ای و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج آزمون تی تک نمونه‌ای نشان داد که متوسط میانگین رضایتمندی ساکنین در ابعاد اجتماعی- فرهنگی 63/2، اقتصادی 98/1، امنیت 56/2، دسترسی به مراکز خرید روزانه 86/2، دسترسی به مراکز تفریحی 65/2، دسترسی به مراکز آموزشی 43/2، زیست­محیطی 33/2، زیرساخت­های شهری 83/2، مسکن 37/2، حمل­ونقل و ترافیک 58/2 و حکمروایی شهری 24/2 در سطح پایینی قرار دارد. هم‌چنین برای بررسی ضرایب همبستگی ابعاد کیفیت‌ زندگی با کل کیفیت‌ زندگی شهری از همبستگی پیرسون استفاد شد. این آزمون نشان داد که ابعاد یازده­گانه کیفیت‌ زندگی با کل کیفیت‌ زندگی شهری رابطه­ی مستقیم و معناداری دارد، یعنی با افزایش هر یک از ابعاد کیفیت‌ زندگی بر میزان کل کیفیت‌ زندگی شهری نیز افزوده می­شود. در نهایت نتایج نشان داد که مطلوبیت کیفیت‌ زندگی شهری در کانون­های جرم خیز منطقه 12 شهر تهران با توجه به کلیه ابعاد و مؤلفه‌ها خیلی ضعیف بوده است، بنابراین این بخش از شهر تهران از کیفیت‌ زندگی پایینی برخوردار است.