اثر هشت هفته تمرین SSG و مقاومتی-پلایومتریک بر سطوح سرمی مایوستاتین، GASP-1 و IGF-I در بازیکنان نوجوان فوتبال

Abstract

هدف مطالعۀ حاضر تعیین اثر دو شیوۀ تمرینی بازی در ابعاد کوچک (SSG) و مقاومتی-پلایومتریک بر سطوح سرمی مایوستاتین، پروتئین سرمی مرتبط با فاکتور رشد نوع 1 (GASP-1) و عامل رشد شبه‌انسولین-1 (IGF-1) در بازیکنان نوجوان فوتبال بود. 30 نفر از بازیکنان باشگاه گیتی‌پسند که سابقۀ آسیب‌دیدگی حاد نداشتند، به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس به‌طور تصادفی در سه گروه تمرین فوتبال (8 نفر)، گروه تمرین مقاومتی-پلایومتریک (11 نفر ) و گروه کنترل (11 نفر) قرار گرفتند. قبل و 24 ساعت بعد از آخرین جلسۀ تمرین، از سیاهرگ دست چپ هر آزمودنی در وضعیت نشسته در محل آزمایشگاه خون‌گیری شد. به‌منظور مقایسۀ داده‌ها از آزمونt همبسته، آنوا و LSD در نرم‌افزار SPSS نسخۀ 22 استفاده شد (0۰۵/۰P<)، یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد در پاسخ به هشت هفته تمرین مقاومتی-پلایومتریک، سطوح سرمی مایوستاتین بازیکنان نوجوان فوتبال کاهش و سطوح IGF-Ι و GASP-1 افزایش یافت (005/0P<). در گروه SSG نیز افزایش معنا‌دار IGF-Ι و GASP-1 مشاهده شد. کاهش سطوح سرمی مایوستاتین در هر دو شیوۀ تمرینی، بیانگر تأثیر مثبت این دو شیوه است. از طرفی افزایش عوامل رشدی در این شیوه‌ها مؤید این مطلب است که می‌توان این شیوه‌ها را در دورۀ آماده‌سازی پیش‌فصل یا نگهداری در طول فصل استفاده کرد. بررسی‌های بیشتر برای مطالعۀ ارتباط این متغیرها با واسطه‌های بیوشیمیایی رشدی می‌توانند تصویر روشن‌تری از نقش این تغییرات را به ما نشان دهند.