تأثیر تمرینات استقامتی و مقاومتی بر میزان فعالیت استیل‌کولین‌استراز G4 در عضلات تند و کندانقباض موش‌های صحرایی

Abstract

<br /> این پژوهش با هدف تعیین اثر هشت هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر میزان فعالیت استیل­کولین­استراز نوعG₄ در عضلات خم‌کنندة دراز انگشت شست (FHL) و نعلی موش­های صحرایی انجام گرفت. تعداد 24 سر موش صحرایی نر ویستار (سن 10 هفته و وزن 961/8±94/171گرم) به­صورت تصادفی به سه گروه کنترل، تمرین استقامتی و مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی و مقاومتی به مدت هشت هفته و هفته­ای پنج جلسه تمرینات خود را اجرا کردند. تمرینات مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان­های مخصوص به ارتفاع 1متر و 26 پله با حمل یک وزنه بود. نتایج نشان داد که میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG₄ در عضلات تند گروه‌های تمرین مقاومتی و استقامتی در مقایسه با گروه کنترل به­صورت معنا‌دار (به­ترتیب 045/0=P و 015/0=P) افزایش یافت، ولی تفاوت معنا‌داری در میانگین میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG₄ بین گروه‌های تمرین مقاومتی و استقامتی در عضلۀ تندانقباض مشاهده نشد (838/0=P). در عضلات کندانقباض نیز میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG₄ گروه تمرین مقاومتی به­صورتی معنا‌داری بالاتر از گروه‌های کنترل و تمرین استقامتی بود (به­ترتیب 003/0=P و 005/0=P)؛ ولی تفاوت معنا‌داری بین میانگین میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG₄ گروه‌های کنترل و تمرین استقامتی مشاهده نشد (958/0=P). به‌نظر می­رسد تمرین مقاومتی پژوهش حاضر تأثیر بارزی در میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG₄ در هر دو نوع عضله داشته است که احتمالاً حاکی از اهمیت این نوع تمرینات در سازگاری‌های این عضلات باشد. پاسخ تارهای نوع تندانقباض به هر دو نوع تمرین ممکن است به­دلیل تأثیرپذیری بیشتر این عضلات به محرک­های تمرینی باشد.