نمایش مختصر رکورد

تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط بر محتوای میتوکندری و PGC-1α چربی زیرپوستی در رت‌های نر چاق‌شده با رژیم غذایی پرچرب

dc.contributor.authorخلفی, موسیfa_IR
dc.contributor.authorمحبی, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorکریمی, پورانfa_IR
dc.contributor.authorفریدنیا, مهرساfa_IR
dc.contributor.authorتبری, الماfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T09:32:35Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T09:32:35Z
dc.date.available1399-07-09T09:32:35Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T09:32:35Z
dc.date.issued2018-11-22en_US
dc.date.issued1397-09-01fa_IR
dc.date.submitted2018-05-15en_US
dc.date.submitted1397-02-25fa_IR
dc.identifier.citationخلفی, موسی, محبی, حمید, کریمی, پوران, فریدنیا, مهرسا, تبری, الما. (1397). تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط بر محتوای میتوکندری و PGC-1α چربی زیرپوستی در رت‌های نر چاق‌شده با رژیم غذایی پرچرب. نشریه علوم زیستی ورزشی, 10(3), 297-315. doi: 10.22059/jsb.2018.258026.1273fa_IR
dc.identifier.issn20089325
dc.identifier.issn2676-4148
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jsb.2018.258026.1273
dc.identifier.urihttps://jsb.ut.ac.ir/article_69481.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/363703
dc.description.abstractهدف پژوهش حاضر، بررسی آثار تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) و تداومی با شدت متوسط (MICT)بر محتوای میتوکندری و PGC-1α چربی زیرپوستی در رت‌های نر چاق بود. 40 سر رت نر پس از القای چاقی با رژیم غذایی پرچرب (به مدت 10 هفته)، 8 سر رت از گروه رژیم غذایی پرچرب (O) و 8 سر رت گروه رژیم غذایی استاندارد (C) کشته شده و سایر رت‌های چاق به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل چاق (OC)، تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT) و تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. برنامۀ HIIT شامل اجرای 10 وهله‌ فعالیت 4 دقیقه‌ای با شدت معادل 90-85 درصد VO<sub>2max</sub> و با دوره‌های استراحتی فعال 2 دقیقه‌ای و برنامۀ MICT با شدت معادل 70-65 درصد VO<sub>2max</sub>با مسافت طی‌شدۀ همسان با HIIT به مدت 12 هفته و 5 جلسه در هر هفته اجرا شدند. از روش وسترن بلات برای اندازه‌گیری PGC-1α و از روش RT-PCR برای اندازه‌گیری بیان ژن mtDNA استفاده شد. تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون‌های ANOVA، ANCOVA و بونفرونی انجام گرفت و سطح معنا‌داری 05/0P≤ در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که HIIT و MICT به افزایش شایان ‌توجه محتوی پروتئینی PGC-1α و بیان mtDNA منجر شدند (05/0P<) بااین‌حال، HIIT اثرات بیشتری داشت (05/0P<). به‌طور کلی، به‌نظر می‌رسد که HIIT و MICT به افزایش بیوژنز میتوکندری در چربی زیرپوستی منجر می‌شوند، درحالی‌که اثرات HIIT به‌طور چشمگیری بیشتر استfa_IR
dc.format.extent378
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه علوم زیستی ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Sport Biosciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jsb.2018.258026.1273
dc.subjectبیوژنز میتوکندریfa_IR
dc.subjectتمرین تناوبی با شدت بالاfa_IR
dc.subjectتمرین تداومی با شدت متوسطfa_IR
dc.subjectچاقیfa_IR
dc.subjectمقاومت به انسولینfa_IR
dc.titleتأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تداومی با شدت متوسط بر محتوای میتوکندری و PGC-1α چربی زیرپوستی در رت‌های نر چاق‌شده با رژیم غذایی پرچربfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue3
dc.citation.spage297
dc.citation.epage315
nlai.contributor.orcid0000-0003-1524-9530


فایل‌های این مورد

Thumbnail
نام:
B14ED2EB2FF2707349FED76EE02E33 ...
اندازه:
379.0کیلوبایت
قالب:
PDF
توصیف:
FullText
دریافت مدرک

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد