تأثیر هشت هفته تمرین هوازی تناوبی بر سطوح ایمونوگلوبولین A،G وM پلاسمای مردان چاق و طبیعی

Abstract

این پژوهش نشان داد که هشت هفته برنامۀ تناوبی هوازی با شدت 60 تا70 درصد حداکثر ضربان قلب، به‌طور یکسان موجب کاهش IgA,IgM,IgG گروه چاق و گروه طبیعی شد، و تفاوتی از این نظر بین بین دو گروه چاق و طبیعی مشاهده نشد و فعالیت تناوبی هوازی تأثیر متفاوتی در گروه چاق و طبیعی ایجاد نکرد. در نتیجه احتمالاً مدت زمان پژوهش آنقدر کافی نبود تا سازگاری مناسب حاصل شود، بنابراین مدت زمان تمرین، شدت تمرین و سطح فعالیت اولیۀ شرکت‌کنندگان می‌تواند بر نتایج پژوهش تأثیر بگذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات متناوب هوازی بر سطوح ایمونوگلوبولین‌های پلاسمای30 مرد جوان چاق و طبیعی بود که به‌صورت در دسترس به دو گروه چاق (15= n)(با میانگین سنی23 سال، قد 173 سانتی‌متر، وزن 98 کیلوگرم و درصد چربی 6/28 درصد) و طبیعی (15=n)( با میانگین سنی 21 سال، قد 177 سانتی‌متر، وزن 69 کیلوگرم و درصد چربی 5/12درصد) تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی تناوبی هوازی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه شامل 10دقیقه گرم کردن، 5 مرحلۀ 9 دقیقه‌ای دویدن با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب همراه با چهار دقیقه ریکاوری غیرفعال و 5 تا 10دقیقه سرد کردن به اجرا درآمد. نمونه‌های خون آزمودنی‌ها به‌منظور اندازه‌گیری سطوح ایمونوگلوبولین A,M,G، پیش و پس از برنامۀ تمرینی گرفته شد. برای مقایسۀ تفاوت‌های درون‌گروهی از روش آماری t وابسته و مقایسۀ تفاوت‌های بین‌گروهی از روش آماری t مستقل استفاده شد. همچنین داده‌ها در سطح معناداری 05/0 P≤ تجزیه‌و‌تحلیل شد.