تاثیر برنامة تمرین ترکیبی (مقاومتی + استقامتی) بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی مردان چاق غیرورزشکار

Abstract

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر 8 هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر میوستاتین پلاسمایی مردان چاق غیرورزشکار بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است. به همین منظور 23 مرد چاق غیرورزشکار به‌صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به دو گروه تجربی (12= n) با میانگین سن 06/2 ± 38/21 سال، قد 07/7 ± 65/173 سانتی‌متر و وزن 05/15±61/86 کیلوگرم و درصد چربی 67/2 ± 05/27 و گروه کنترل (11= n) با میانگین سن 13/1 ± 44/21 سال، قد 09/5 ± 61/175 سانتی‌متر، وزن 05/14±00/90 کیلوگرم و درصد چربی 68/2±15/27 تقسیم شدند. گروه تجربی پروتکل 8 هفته‌ای تمرین ترکیبی شامل تمرین مقاومتی (5 حرکت، 3 جلسه در هفته با شدت 50 تا 80 درصد ) و تمرین استقامتی (دویدن با شدت 65 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه در مدت زمان 25 تا 40 دقیقه) را در یک روز و به‌ترتیب تمرین مقاومتی – استقامتی اجرا کردند. گروه کنترل در هیچ برنامة تمرینی شرکت نکرد. قبل و 48 ساعت بعد از اتمام آخرین جلسة تمرینی و در شرایط ناشتایی، 5 میلی‌لیتر خون از ورید بازویی آزمودنی‌ها گرفته شد. نتایج تحلیل آماری با آزمون t مستقل نشان داد که مقدار میوستاتین پلاسمایی در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت (001/0= P). ازاین‌رو می‌توان نتیجه گرفت که اجرای تمرین ترکیبی در پیشگیری از آتروفی عضلانی و کاهش تودة عضلات مؤثر است.