نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشریعت زاده جنیدی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorگائینی, عباسعلیfa_IR
dc.contributor.authorکردی, محمد رضاfa_IR
dc.contributor.authorسوری, رحمانfa_IR
dc.contributor.authorهدایتی, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorحق شناس, روح اللهfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T09:32:16Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T09:32:16Z
dc.date.available1399-07-09T09:32:16Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T09:32:16Z
dc.date.issued2013-01-20en_US
dc.date.issued1391-11-01fa_IR
dc.identifier.citationشریعت زاده جنیدی, محمد, گائینی, عباسعلی, کردی, محمد رضا, سوری, رحمان, هدایتی, مهدی, حق شناس, روح الله. (1391). تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر سطوح پلاسمایی گرلین آسیل‌دار، PYY 3-36، دریافت غذا و وزن رت‌های نر چاق. نشریه علوم زیستی ورزشی, 4(14), 55-69. doi: 10.22059/jsb.2013.29528fa_IR
dc.identifier.issn20089325
dc.identifier.issn2676-4148
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jsb.2013.29528
dc.identifier.urihttps://jsb.ut.ac.ir/article_29528.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/363599
dc.description.abstractبا توجه به روند رو به رشد اضافه وزن و چاقی، هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر تغییرات وزن، غذای دریافتی، هورمون اشتهاآور آسیل گرلین و هورمون ضد اشتهای PYY3-36 در رت‌های نر چاق بود. 16 رت نر ویستار به مدت 9 هفته با غذای پرچرب (مشتق‌شده از روغن سویا) تغذیه شدند تا به میانگین وزنی g30 ±319 رسیدند. پس از همسان‌سازی، رت‌ها به‌صورت تصادفی در دو گروه 8 تایی کنترل و تمرین استقامتی دوازده‌هفته‌ای (هر جلسه 60 دقیقه با سرعت 15 تا 30 متر در دقیقه، 5 روز در هفته) دویدن روی تردمیل با شیب صفر تقسیم شدند.آب و غذای استاندارد به‌صورت آزادانه در اختیار حیوانات قرار گرفت. هر دو روز یک بار غذای دریافتی و وزن آنها اندازه‌گیری و ثبت شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین و 8 ساعت ناشتایی شبانه، نمونه‌های خونی جمع‌آوری شد. با استفاده از روش الایزا، غلظت پلاسمایی هورمون‌های ذکرشده اندازه‌گیری شد. دوازده هفته تمرین استقامتی کاهش معناداری را در وزن رت‌های گروه تمرین نسبت به گروه کنترل ایجاد کرد (001/0p=). در طول دورة تمرین، میانگین غذای دریافتی گروه تمرینی کمتر از گروه کنترل بود (028/0= P). غلظت پلاسمایی گرلین آسیل‌دار تفاوت معناداری بین دو گروه نشان نداد، اما مقادیر پلاسمایی PYY 3-36 در گروه تمرینی در حد معناداری زیادتر بود (016/0p=). به‌نظر می‌رسد یکی از سازوکارهای احتمالی کاهش وزن ناشی از فعالیت-های ورزشی استقامتی، کاهش غذای دریافتی از طریق افزایش سطوح پلاسمایی هورمون ضد اشتهای PYY3-36 باشد.fa_IR
dc.format.extent201
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه علوم زیستی ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Sport Biosciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jsb.2013.29528
dc.subjectتمرین استقامتیfa_IR
dc.subjectدریافت غذاfa_IR
dc.subjectرت ویستار چاق.fa_IR
dc.subjectگرلین آسیل‌دارfa_IR
dc.titleتأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر سطوح پلاسمایی گرلین آسیل‌دار، PYY 3-36، دریافت غذا و وزن رت‌های نر چاقfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentپژوهشگاه تربیت بدنی-استادیار فیزیولوژیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهران-استاد فیزیولوژیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهران-دانشیار فیزیولوژیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه تهران-استادیار فیزیولوژیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه شهید بهشتی-استادیارfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه سمنان-استادیار فیزیولوژیfa_IR
dc.citation.volume4
dc.citation.issue14
dc.citation.spage55
dc.citation.epage69
nlai.contributor.orcid0000-0003-1511-0088


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد