تأثیر تمرینات تداومی با شدت متوسط بر بیان پروتئین گیرندۀ وانیلوئیدی نوع 1 در عضلات کندانقباض رت‌های نژاد ویستار

Abstract

گیرندۀ وانیلوئیدی نوع 1 (TRPV1) از گیرنده‌های مربوط به درد در دستگاه حسی است که به‌وسیلۀ کپسایسین،گرما، اسیدیته و برخی متابولیک‌ها فعال می‌شود. نقش این گیرندۀ کاتیونی در ایجاد درد شناخته شده است. گزارش‌های جدید از نقش TRPV1 در اعمال دیگر نیز حکایت دارد و تأثیر این گیرنده در رفلکس فشار ورزشی و پاسخ قلبی- عروقی در برخی بیماری‌ها در حال بررسی است. این تحقیق با روش تجربی و با هدف رسیدن به پاسخی مناسب برای درک تأثیر تمرینات تداومی با شدت متوسط بر بیان پروتئین TRPV1 در عضلۀ نعلی طرح شد. بدین‌منظور 16 سر رت نر نژاد ویستار با وزن 220-200 گرم، در دو گروه، شامل یک گروه تمرین و یک گروه کنترل، به‌صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه تمرین 6 هفته و هر هفته 5 جلسه تمرین مداوم با شدت متوسط انجام دادند و در مقایسه با گروه کنترل که در تمام شرایط مشابه گروه تمرین بود ولی هیچ تمرین ورزشی انجام نمی‌دادند، بررسی شدند. رت‌ها توسط اصول استاندارد بی‌هوش، قربانی و بافت‌های موردنظر استخراج شد. یافته‌های آماری از خروجی آزمون t مستقل مستخرج از یافته‌های آزمایشگاهی وسترن بلاتینگ برای مقادیر بیان پروتئین گیرندۀ TRPV1 نشان داد که در گروه تمرین افزایش معنا‌داری (033/0P=) در بیان این گیرنده نسبت به گروه کنترل در عضلۀ نعلی به‌وجود آمده است. این نتایج نشان می‌دهند با افزایش در بیان پروتئین گیرنده TRPV1، اعصاب حسی نسبت به تمرینات ورزشی سازگاری پیدا می‌کنند