مقایسۀ تأثیر هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر عوامل آنژیوژنیکی( VEGF ( و آنژیوستاتیکی ) ES ( در زنان غیرفعال

Abstract

آنژیوژنز فرایندی حیاتی در رشد و توسعۀ بافتی به‌ویژه بافت عضلانی محسوب می‌شود که تحت تأثیر انقباض عضلانی قرار می‌گیرد. مدالیته‌های تمرینی مختلف می‌توانند بر تعادل عوامل آنژیوژنیکی و آنژیوستاتیکی تأثیر داشته باشند. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و اندوستانین (ES) در زنان غیرفعال بود. 30 زن غیرفعال به‌طور تصادفی در سه گروه تمرین هوازی، مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و با 3 ست 10 تکراری با شدت 60 تا 70 درصد 1RM برای نه حرکت، تمرین هوازی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 30 دقیقه با شدت 65 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه انجام گرفت. 48 ساعت قبل و بعد از آخرین جلسۀ تمرینی در شرایط ناشتا، خون‌گیری از گروه‌های پژوهش انجام شد. مقادیر VEGF و ES با استفاده از کیت به روش ELISA اندازه‌گیری شد. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون آماری t همبسته و ANOVA در سطح معناداری (05/0>P) تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج درون‌گروهی پژوهش حاضر نشان داد برنامۀ تمرین هوازی و مقاومتی به‌طور معناداری مقادیر سرمی VEGF را افزایش و ES را کاهش داد. همچنین، نتایج آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی توکی نیز نشان داد بین تمرین هوازی و مقاومتی در مقادیر VEGF و ES تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد تمرین مقاومتی می‌تواند آثار مشابه تمرین استقامتی در کنترل و تعادل مثبت آنژیوژنزی داشته باشد.