اثر دوازده هفته تمرینات ترکیبی بر اپلین پلاسما و مقاومت انسولینی زنان نسبتاً چاق

Abstract

اپلین، ادیپوکاینی جدید است که مهم‌ترین نقش فیزیولوژیکی آن، تعامل مستقیم با هورمون انسولین است. هدف اصلی این تحقیق، بررسی اثر دوازده هفته تمرینات ترکیبی بر اپلین پلاسما و مقاومت انسولینی زنان نسبتاً چاق بود. بدین منظور، چهل دانشجو با BMI بیش از 25 و غیرورزشکار، به‌صورت تصادفی از بین بیش از چهارصد دانشجوی واجد شرایط، پس از تکمیل رضایت‌نامه و پرسش‌نامۀ سلامت جسمانی و فعالیت بدنی انتخاب و به‌وسیلۀ جدول اعداد تصادفی، به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرینی گروه تجربی، دوازده هفته شامل هفت جلسه فعالیت در هفته بود که چهار جلسه را تمرینات استقامتی شامل تمرینات تناوبی دویدن ملایم یا پیاده‌روی تند، دو جلسه را تمرینات مقاومتی به روش دایره‌ای و یک جلسه را تمرینات هندبال به خود اختصاص داد. نمونه‌گیری خون از دو گروه، پس از 12 ساعت ناشتایی و در دو نوبتِ قبل از شروع برنامۀ تمرینی و 72 ساعت پس از پایان برنامۀ تمرینی انجام پذیرفت. مقادیر اپلین و انسولین پلاسما با روش الایزا اندازه‌گیری شد. به‌منظور مقایسۀ متغیرها بین دو گروه تجربی و کنترل، از آزمون آماری ANOVA با اندازه‌گیری‌های مکرر (2×2)، در سطح 05/0p < استفاده شد. بر اساس نتایج، کاهش معنی‌داری در مقادیر اپلین (035/0p =)، شاخص مقاومت انسولینی (014/0p =) و تودۀ چربی (001/0p <) گروه تجربی پس از دورۀ تمرینی ملاحظه شد. این نتایج، نقش محوری کاهش وزن را در بهبود هم‌زمان الگوی ترشح ادیپوسایتوکاین اپلین و حساسیت انسولینی نمایان ساخت.