مقایسۀ اثر یک جلسه فعالیت شناکردن و دویدن وامانده‌ساز بر اشتها و کالری دریافتی در دختران سالم

Abstract

هدف: هدف تحقیق حاضر بررسی اثر یک جلسه فعالیت شنا و دویدن بر میزان اشتها و کالری دریافتی دختران سالم بود. روش‌شناسی: طرح تحقیق متقاطع بود و 12 داوطلب دختر دانشجو (میانگین سنی 3/1 ±5/22 سال، وزن 46/5 ± 07/56 کیلوگرم، درصد چربی بدن 316/8 ± 125/27 درصد و شاخص تودۀ بدن 68/2 ± 175/21 کیلو گرم بر متر مربع) در 3 حالت کنترل، فعالیت شنا و دویدن با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه تا حد واماندگی قرار گرفتند. میزان اشتهای افراد در چهار نوبت شامل دو ساعت قبل از فعالیت (در حالت ناشتا)، بلافاصله بعد از فعالیت، دو و هشت ساعت بعد از فعالیت به‌وسیلۀ پرسشنامۀ اشتها اندازه‌گیری شد. همچنین کالری دریافتی در روزهای اجرای پروتکل پژوهشی و قبل و بعد از آن توسط خود آزمودنی‌ها ثبت شد. برای تحلیل داده‌ها از روش آماری ANOVA با اندازه‌گیری مکرر و آنوای یکطرفه استفاده شد. سطح معنا‌داری آزمون‌ها 05 /0 P≤ در نظر گرفته شد. نتایج: تغییر معناداری در اشتها و کالری دریافتی در اثر یک جلسه فعالیت شنا و دویدن مشاهده نشد (005/0=P ). نتیجه‌گیری: یک جلسه فعالیت شنا و دویدن تأثیری بر میزان اشتها و کالری دریافتی نداشت. بنابراین یک جلسه فعالیت تا هشت ساعت بعد از آن برخلاف تصور برخی از افراد اشتها را افزایش نمی‌دهد و می‌تواند در کنترل وزن و کاهش وزن استفاده شود. به‌عبارت دیگر ورزش سبب تعادل منفی کالری می‌شود که احتمالاً در کوتاه‌مدت این تعادل منفی جبران نمی‌شود و بین شنا و دویدن از این حیث تفاوتی وجود ندارد.