بررسی سهم نسبی سلامت روانی بر سلامت سازمانی در ادارات تربیت بدنی استان اصفهان

Abstract

هدف از این پژوهش، تعیین سهم نسبی سلامت روانی بر سلامت سازمانی در ادارات تربیت بدنی استان اصفهان بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و نمونه آماری 172 نفر از کارکنان ادارات تربیت بدنی استان اصفهان در سال 1387 بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی متناسب با حجم جامعه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل دو پرسشنامه سلامت روانی کامئو (1992) و پرسشنامه سلامت سازمانی محقق ساخته بود. پایایی دو پرسشنامه مذکور پس از مطالعه مقدماتی، به ترتیب 81/0 و 84/0 به دست آمد. داده های به دست آمده به وسیله روش آماری ضریب رگرسیون تجزیه و تحلیل شد و یافته های پژوهش نشان داد: مؤلفه بهبودی شخصی از سلامت روانی بر پنج مؤلفه (نوآوری، سازگاری، روحیه، شایستگی ارتباطات و یکپارچگی)، مؤلفه کنترل اضطراب از سلامت روانی بر پنج مؤلفه (سازگاری، شایستگی حل مسئله، شایستگی ارتباطات، پشتیبانی منابع و روحیه)، مؤلفه علائم احساس توانایی و خوب بودن از سلامت روانی نیز بر هفت مؤلفه (نوآوری، سازگاری، شایستگی حل مسئله، تمرکز بر اهداف، شایستگی ارتباطات، روحیه و یکپارچگی)، مؤلفه توانایی برقراری ارتباط با دیگران از سلامت روانی بر پنج مؤلفه (نوآوری، سازگاری، شایستگی ارتباطات، روحیه و یکپارچگی) و مؤلفه توانایی مقابله با مشکلات روزمره و فشارهای زندگی از سلامت روانی نیز بر هفت مؤلفه (سازگاری، شایستگی حل مسئله، تمرکز بر اهداف، شایستگی ارتباطات، روحیه، استقلال و یکپارچگی) از سلامت سازمانی تاثیر داشت (05/0 p<).