رابطۀ بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی در دانشکده‌های تربیت بدنی (مطالعۀ موردی: دانشکدۀ تربیت بدنی دانشگاه تهران و تربیت معلم)

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطۀ بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی در کارکنان دانشکده­های تربیت بدنی دانشگاه تهران و تربیت معلم است. جامعۀ پژوهش، شامل تمامی کارکنان دانشکده­های تربیت بدنی دانشگاه تهران و تربیت معلم به تعداد 180 نفر و تعداد نمونه برابر با 108 نفر بوده است. در این پژوهش به‌منظور گردآوری داده­ها از پرسشنامه‌های توانمندسازی روان‌شناختی اسپریتزر^{^[1]}(1995) و پرسشنامۀ یادگیری سازمانی شفی (1385) استفاده شد. روایی پرسشنامه‌ها توسط متخصصان و ضریب پایایی کلی پرسشنامه‌ها توسط آلفای کرونباخ (توانمندسازی 95/0α= و یادگیری سازمانی 96/0α= ) به‌دست آمد و تأیید شد. از روش­های آماری شامل کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و تحلیل ماتریس همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین توانمندسازی در کارکنان برابر با 89/69 درصد و میانگین یادگیری سازمانی برابر با 46/73 درصد است. علاوه‌بر این، بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی ارتباط مثبت و معناداری (01/0P<، 588/0=r) به‌دست آمد. با توجه به نتایج حاضر، می­توان گفت سیاستگذاران و مدیران این دو دانشکده قادر خواهند بود از توانمندسازی و تأکید بر پرورش کارکنانی توانمند به‌عنوان شیوه­ای مؤثر به‌منظور توسعه و بهبود یادگیری سازمانی و ایجاد دانشکده‌هایی یادگیرنده استفاده کنند. <br /><br clear="all" /> <br /> <br />[1].Spreitzer, G.m.