تحلیل عوامل و سنجش مدیریت آشوب‌گونه در سازمان تربیت‌بدنی جمهوری اسلامی ایران بر اساس الگوی نظریۀ آشوب

Abstract

هدف این پژوهش سنجش مدیریت آشوب و هنجارسنجی ابزار اندازه‌گیری مدیریت آشوب بر اساس الگوی تئوری آشوب در سازمان تربیت‌بدنی جمهوری اسلامی ایران است. این تحقیق در دو مرحله انجام گرفت، در مرحلۀ اول با بررسی پیشینۀ تحقیق و نظریۀ آشوب و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی از طریق مصاحبه با ده متخصص مدیریت و مدیریت ورزشی، مفهوم مدیریت آشوب تبیین شد. یافته‌های حاصل از بخش اول مدل مدیریت آشوب خودمولد را معرفی کرد. بر اساس مدل طراحی‌شده و با استفاده از نظریۀ آشوب، عناصر و ابعاد اصلی این مفهوم با عنوان درونمایه‌های چهارگانه (اثر پروانه‌ای، سازگاری پویا، جاذبه‌های عجیب، خودمانایی) در نظرگرفته شدند. در مرحلۀ دوم بر اساس مدل مدیریت آشوب خودمولد، گویه‌های مقیاس مدیریت آشوب استخراج شد. به‌منظور بررسی روایی سازه یا محتوای پرسشنامه از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد که بیانگر وجود چهار عامل به‌عنوان عوامل تشکیل‌دهندۀ سازۀ مدیریت آشوب‌گونه بود که عبارتند از: ساختار سازمانی، مهارت مدیران، شرایط و فضای سازمان و کارکنان. پایایی پرسشنامه نیز از طریق روش آلفای کرونباخ (92/0) که مؤید همسانی درونی مناسب ابزار است، تأیید شد. نتایج نشان داد سطح تحصیلات مدیران و سابقۀ مدیریت با میزان مدیریت آشوب‌گونه ارتباط مستقیم دارد. سپس با استفاده از این مقیاس مدیریت آشوب در سازمان تربیت بدنی بررسی شد و یافته‌ها حاکی از آن بود که مدیریت آشوب در سازمان به‌طور معناداری در حد متوسطی قرار دارد و با توجه به اینکه ارتباط معناداری بین مقدار هر کدام از ابعاد مدیریت آشوب و اهمیت ابعاد وجود نداشت، می‌توان استنباط کرد که مدیران سازمان تربیت بدنی در وضعیت موجود از مزایا و آثار مثبت مهارت مدیریت آشوب به‌منظور تصمیم‌گیری، بهبود کیفیت و ... بهره‌مند نیستند.