مرور دوره 20, شماره 5 بر اساس تاریخ انتشار

  • شهر واحه‌های سغد 

    خلعتبری, اللهیار؛ باستانی راد, حسن (دانشگاه الزهراAlzahra University, 2010-03-21)
    سرزمین سغد، از پیشگامان ساخت و رشد و بالندگی شهر در پهنه تمدن ایرانی است.نام سغد ریشه در معنای سکونت‌گاه و شهر دارد.ساکن سغد جزو نخستین شهرنشینان و کناره‌های رود سغد(زرافشان) بهترین جایگاه از نظر طبیعت و اقلیم برای بالندگی ...

  • رابطه‌ی نهاد سیاسی و مذهبی در حکومت زندیه؛ دوره تعامل محدود 

    رنجبر, محمدعلی (دانشگاه الزهراAlzahra University, 2010-03-21)
    حکومت زندیه (1209-1163 ق) به ویژه در دوره کریم‌خان زند(1193-1163 ق.)، آرامش و استقرار کوتاهی در ایام فترت پس از صفویه محسوب می‌شود که توانست شیوه‌ای از کشورداری را به اقتضای شرایط موجود به اجرا بگذارد.مهمترین ویژگی این ...

  • برکه خان و بیبرس: تأثیر عوامل دینی- اقتصادی بر تعمیق روابط تجاری آلتین اردو و ممالیک 

    مصر, بحری؛ فرهمند, یونس؛ تاج‌بخش, قدریه (دانشگاه الزهراAlzahra University, 2010-03-21)
    حکومت آلتین اردو از مهمترین هم‌پیمانان دولت ممالیک بود؛ هر دو با مغولان در ایران خصومت بسیار داشتند واین وجه مشترک در تحکیم روابط سیاسی و تجاری آنان تأثیر قابل ملاحظه‌ای داشت.پس از مرگ مُنگوقا آن، به دلیل اختلافات خان‌های ...

  • روابط تیموریان با خانات دشت قبچاق شرقی 

    بیات, مسعود (دانشگاه الزهراAlzahra University, 2010-03-21)
    با وجود اینکه تیمور بنیانگذار حکومت تیموریان پیروزی‌های درخشانی در جبهه‌های نظامی کسب کرد، ولی هرگز در صدد ایجاد مبانی مشروعیت مستقل از مغولان برنیامد.این راهبرد که در عهد جانشینان او نیز ادامه پیدا کرد، سیاست خارجی تیموریان ...

  • بررسی تحلیلی استملاک دو جانبه اتباع ایران و عثمانی 

    نورائی, مرتضی (دانشگاه الزهراAlzahra University, 2010-03-21)
    مطالعه روابط ایران با کشورهای همسایه در مدار دیپلماسی قابل تحقیق نیست.به ویژه در رفتار متقابل ایرانیان با عثمانی‌ها در خاک یکدیگر مسائل دیگری اهمیت می‌یافت که در پاره‌ای موارد سکان دیپلماسی دو کشور را به سمت و سوی دیگری ...

  • کهن‌ترین میهن‌ پارسیان در ایران: بررسی دیدگاه‌ها 

    مدرسی, فاطمه؛ قدرت دیزجی, مهرداد (دانشگاه الزهراAlzahra University, 2010-03-21)
    هرچند نام پارس از دوره هخامنشی به سرزمینی در جنوب ایران گفته می‌شود، ولی بر پایه پژوهش‌های زبانی در مدارک آشوری، پیش از آن چندین ناحیه در ایران به این نام یا صورت‌های دیگر آن(پارسوا، پارسواش، پارسوماش) خوانده می‌شدند.از ...