نقش سید علی قاضی در ایجاد مکتب عرفانی جدید در عصر اخیر

Abstract

مرحوم سید علی قاضی طباطبایی(رضوان‌الله تعالی علیه) از عرفای قرن چهاردهم هجری قمری و متعلق به مکتب عرفانی نجف است. در اینکه طریقه عرفانی او به کدام عارف می‎رسد، اختلاف نظر است ولی قول اصح این است که طریق عرفانی او از استادش، سید احمد کربلایی و از او به ملاحسین قلی همدانی و از او به سیدعلی شوشتری و از او به عارفی گمنام به نام ملاقلی جولای قزوینی می‎رسد و به فرمایش خودش به هیچ سلسله عرفانی منتسب نیست. سوالی که مطرح است و در این تحقیق به آن پرداخته خواهد شد، شاخصه‎های نظری مکتب عرفانی این عارف بزرگ و همچنین روش سلوکی وی و نوآوریهایی است که وی در این زمینه‎ها دارد و همچنین نقشی است که وی در عصر اخیر در گسترش عرفان اسلامی در حوزه تشیع داشته است. در این مقاله و با مراجعه به منابع دست اول، این حقیقت تحقیق خواهد شد که این عارف بزرگ در باب توحید و ولایت و روش سلوکی، دارای مکتبی خاص بود و شاگردانی را تربیت نمود و آثاری را بجای گذاشت که موجب شد جهت و جایگاه عرفان در جهان تشیع بطور عام و در حوزه‎های شیعی بطور خاص، از قهقرا و سقوطی که از قرن نهم شروع شده بود، یکسره دگرگون شود و مقام والا و مقبولی را بدست آورد. وتژگان کلیدی : سیدعلی قاضی، مکتب نجف، عرفان شیعی، روش سلوکی، عرفان نظری، عرفان عملی