تحلیلی بر عملکرد ابوایوب موریانی در عصر منصور عباسی (136ـ154ﻫ.ق)

Abstract

<em>در دوره­­ اوّل خلفای عباسی (132ـ232ق)، با توجه به سیاست به­کارگیری ایرانیان در امور مملکت­داری، زمینه­ حضور افراد و خاندان­های ایرانی در دستگاه خلافت فراهم شد. عملکرد مطلوب و توانایی ایرانیان در مناصب اداری، سبب شد که برخی از آنان حتی تا منصب وزارت نیز پیش بروند. یکی از وزرای ایرانی این دوره، ابوایوب موریانی (154ق) است. او طی هفده سال حضور در دربار منصور، در سیاست‌گذاری­ها و دیگر امور مربوط به خلافت، به ایفای نقش پرداخت.</em> <em>این مقاله به روش توصیفی ـ تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه­ای، در پی آن است تا نقش ابوایوب موریانی و خط مشی او را به‌عنوان یک دیوان‌سالار ایرانی در دستگاه خلافت عباسی مورد واکاوی قرار دهد. یافته­های پژوهش، نشان‌دهنده­­ تمایز موریانی در منصب وزارت در مقایسه با دیگر وزرای ایرانی مانند ابوسلمه خلال و خالد برمکی است. وی در دوران وزارت خود، افزون بر مشورت‌دهی به خلیفه، پیگیر منافع شخصی خود هم بود و با دسیسه‌چینی علیه دیگر رجال فعالِ زمانه خویش، گونه­ای از قدرت­طلبی و سلطه­جویی انحصارگرایانه را در عملکرد خود باقی گذاشت</em>